Category: Άρθρα

Ζώνες εκμετάλλευσης και πολέμου

Μπορεί ο κόσμος της εργασίας και η νεολαία να αντιμετωπίζουν ακραία προβλήματα, η ανεργία να σκαρφαλώνει στο 25% και στο 50% για την νεολαία, οι φόροι να είναι ανελέητοι, οι ιδιωτικοποιήσεις και οι απολύσεις να θυμίζουν καταιγίδα, εξαιτίας των Μνημονίων και της αντεργατικής πολιτικής, αλλά πολιτικοί και στρατιωτικοί θυμήθηκαν να μας βάλουν να σκοτωθούμε για τα πετρέλαια.

Πραγματικά, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις τον επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό και τη διπροσωπία που διέπει τα αστικά επιτελεία σε Κύπρο-Ισραήλ-Ελλάδα-Τουρκία. Ενώ το καλοκαίρι όλα τα κράτη συνεργάστηκαν αρμονικά να εμποδίσουν τον Στόλο της Ελευθερίας να φτάσει στα χωρικά ύδατα της Γάζας, κλείνοντας τα λιμάνια, καταλαμβάνοντας τα πλοία, φυλακίζοντας τους καπετάνιους, στρέφοντας τα όπλα στους φιλειρηνικούς αγωνιστές που επέβαιναν σε αυτά, τώρα ο Ερντογάν θυμήθηκε να το παίξει «Προστάτης των Παλαιστινίων» και διέκοψε τις σχέσεις με το Ισραήλ γιατί δεν του ζητούν συγγνώμη για τη δολοφονία 9 αγωνιστών που επέβαιναν στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά! Βεβαίως, φέτος, η τουρκική κυβέρνηση απαγόρεψε στο πλοίο-σύμβολο Μαβί Μαρμαρά να συμμετάσχει στον Στόλο της Ελευθερίας και εξαπέλυσε μια από τις πιο βάρβαρες εκστρατείες της εναντίον της κουρδικής μειονότητας. Για τέτοια Υποκρισία μιλάμε και χυδαία εκμετάλλευση των πόθων ενός λαού για ελευθερία!

Φυσικά όλοι κατανοούν ότι το πραγματικό επίδικο της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο αφορά τη μοιρασιά των ενεργειακών κοιτασμάτων, όπου η Κύπρος και το Ισραήλ μοίρασαν μεταξύ τους τις Αποκλειστικές Ζώνες Οικονομικής Εκμετάλλευσης (ΑΟΖ), αδιαφορώντας αν το Κυπριακό ζήτημα παραμένει άλυτο και γράφοντας στα παλιά τους παπούτσια τις νόμιμες διεκδικήσεις του κράτους του Λιβάνου και των Παλαιστινίων στη Γάζα.  Μάλιστα, η κυπριακή κυβέρνηση επιχείρησε να διεθνοποιήσει το πρόβλημα μοιράζοντας άδειες εκμετάλλευσης σε ξένες πολυεθνικές και προχώρησε σε στρατιωτικές συμφωνίες ώστε να φέρει την Τουρκική πολεμική απειλή απέναντι σε ευρύτερα συμφέροντα. Πρόκειται δηλαδή για ένα καλά στημένο γεωπολιτικό παιχνίδι, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνει το κράτος τρομοκράτης Ισραήλ: καθόλου τυχαίες δεν πρέπει να θεωρούνται οι πρόσφατες ισραηλινές επιθέσεις στην κατεχόμενη Παλαιστίνη και οι πολεμικές απειλές προς τον λαό του Λιβάνου ότι το Ισραήλ δε πρόκειται να ανεχθεί καμιά αμφισβήτηση των ενεργειακών του βλέψεων!

Ταυτόχρονα, όλες οι κυβερνήσεις βρίσκουν την ευκαιρία να αποπροσανατολίσουν από τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που επιβάλλουν στους εργαζόμενους και να απαιτήσουν «εθνική ενότητα».

Στο πλαίσιο της πολεμικής κλιμάκωσης,  καθώς το τουρκικό κατεστημένο, με το γνωστό τραμπούκικο τρόπο απειλεί θεούς και δαίμονες, ενώ δέχεται τις «πολεμικές» απαντήσεις του ΥΕΘΑ Π.Μπεγλίτη, που επίσης πρωταγωνίστησε στην υπογραφή Επιχειρησιακού Μνημονίου Στρατιωτικής Συνεργασίας με το Ισραήλ, σημειώθηκε ένα επικίνδυνο και εξίσου γελοίο περιστατικό  στην Κύπρο που χρήζει ιδιαίτερης έρευνας.

Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, Τούρκοι κομάντος εκτέλεσαν καταδρομική επιχείρηση στην περιοχή Λεύκα Κύπρου και περνώντας απαρατήρητοι από τις δυνάμεις του ΟΗΕ που ελέγχουν την περιοχή, έφτασαν σε μη επανδρωμένο φυλάκιο της Εθνικής Φρουράς και έκλεψαν μια ελληνική και μια σημαία της εθνοφρουράς, ενώ έγραψαν και συνθήματα.

Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή, η αστυνομία της Κύπρου προχωρά σε έρευνα καθώς πιστεύει ότι πρόκειται περί προβοκάτσιας γνωστών ακραίων στοιχείων που επιδιώκουν να δυναμιτίσουν τις σχέσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, εκμεταλλευόμενοι την ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί και τα φοβικά σύνδρομα των Ελληνοκυπρίων.

Ήδη, πολεμικά περιοδικά, στημένοι δημοσιογράφοι και ακροδεξιοί πολιτικοί βγήκαν μπροστά και άρχισαν το γνωστό τροπάριο: «εγκατέλειψαν αφύλακτες τις σημαίες, έρμαιο στους Τούρκους», «εγκατέλειψαν αφύλακτο στα σύνορα, απέναντι στον Τούρκο εισβολέα, το πιο ιερό σύμβολο του Γένους, τη σημαία», «η νέα ηγεσία της Εθνοφρουράς έχει μείνει άφωνη από την εγκατάλειψη της προηγούμενης ηγεσίας και το ανύπαρκτο μαχητικό πνεύμα», «το περιστατικό είναι ένα ακόμα αποτέλεσμα της εγκατάλειψης της Εθνικής Φρουράς από την κυβέρνηση Χριστόφια» κλπ.

Τα σενάρια πολλαπλασιάζονται καθώς υπάρχει η πληροφορία από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες ότι στην Κύπρο αφίχθη στα τέλη Αυγούστου μια ειδική μονάδα του Τουρκικού Στρατού.

Τώρα βέβαια κανείς δεν ξέρει να πρέπει να ανησυχήσει ή να μειδιάσει με την ευφυΐα των Τούρκων διοικητών  αν έφεραν μια ολόκληρη μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων για να κλέψουν δύο σημαίες από ένα αφύλακτο φυλάκιο και να γράψουν συνθήματα. Σίγουρα αποδεικνύεται έτσι το Αξιόμαχο των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων!

Από την άλλη μεριά, νομίζουμε ότι μπορούμε να θυμίσουμε ότι επίθεση σε τουρκικό φυλάκιο της Πράσινης Ζώνης και κλοπή σημαιών και άλλων υλικών είχε πραγματοποιήσει νεαρός στρατιώτης της Εθνικής Φρουράς πριν από λίγα χρόνια.

Τελικά αποδείχτηκε ότι τις σημαίες έκλεψαν δύο Ελληνοκύπριοι που ήθελαν να πιέσουν την κυπριακή κυβέρνηση να επανδρώσει το φυλάκιο!

Ένα είναι σίγουρο: η ΒΛΑΚΕΙΑ δε γνωρίζει σύνορα, Έθνη και Θρησκείες. Τα «εθνικά κειμήλια» πάντα αμαυρώθηκαν και ταπεινώθηκαν από τους αστούς πολιτικούς και τους ακροδεξιούς που πάντα έχουν εύκολα τα μεγάλα λόγια της πολεμοκαπηλείας και της εθνικοφροσύνης! Εκ του ασφαλούς πάντα.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η Εθνική Φρουρά και η ΕΛΔΥΚ έχουν μπει σε κατάσταση επιφυλακής και αυξημένης πολεμικής ετοιμότητας.

Αλήθεια, το ΓΕΣ που αυτή την περίοδο προσπαθεί να πείσει τους νεοσύλλεκτους φαντάρους για το πόσο καλή είναι η κατάσταση στην Κύπρο, θα ενημερώσει για όλα αυτά; Θα κάνει σεβαστή την Άρνηση τους να μετατεθούν στην ΕΛΔΥΚ;

Καθώς ο πολεμικός πυρετός στην Ανατολική Μεσόγειο αυξάνει, αποκαλύπτεται ότι οι κυβερνήσεις είναι αποφασισμένες να μετατρέψουν την νεολαία τους σε κρέας στα κανόνια για να εξασφαλίσουν οφέλη και όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κέρδη για τα εθνικά αστικά συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας.

Εμείς αρνούμαστε θα θυσιαστούμε για να διαφυλάξουμε την Ασφάλεια του Ισραήλ (πρόσφατα συμφωνία Μπεγλίτη-Νετανιάχου)  και τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου.

Πρέπει να βρεθεί τώρα λύση στο Κυπριακό που να εξασφαλίζει την ειρηνική συνύπαρξη των δυο λαών και να φύγουν ΕΛΔΥΚ-ΤΟΥΡΔΥΚ-Βρετανικές βάσεις από την πολύπαθη νήσο.

Η εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων είναι υπόθεση των λαών και όχι των κρατών και των πολυεθνικών. Προς το συμφέρον των λαών θα είναι μόνο κάτω από ένα άλλο πολιτικοκοινωνικό καθεστώς.

Η ιστορία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου είναι συνδεδεμένη με την φτώχεια των λαών που συνήθως καταπιέζονται από αυταρχικά καθεστώτα που εξασφαλίζουν τα απίστευτα πλούτη του αστικού κατεστημένου, με ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ κρατών για τη μοιρασιά των κοιτασμάτων.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437

Diktiospartakos.blogspot.com

Έπρεπε να περάσουν τρεις ολόκληρες ημέρες για να διαβάσω έστω και μία φορά σε επίσημο ενημερωτικό site τη λέξη «τρομοκράτες.

Βλέπετε, ο Anders Behring Breivik είναι εθνικιστής, δηλωμένος ακροδεξιός. Οι ακροδεξιοί, όμως, είναι σήμερα εκλεγμένοι στη Βουλή, παίζουν ρόλο, είναι αγαπημένοι συνομιλητές του πρωθυπουργού και ως εκ τούτου δε δύναται να είναι τρομοκράτες.

Βλέπετε, βολεύει πολύ περισσότερο ο Anders Behring Breivik να είναι ένας ψυχοπαθής. Μια ακόμη «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου». Ένας άνθρωπος «με ψυχολογικά τραύματα από τη διαλυμένη οικογένειά του».

Βλέπετε, δε μπορεί και δεν πρέπει ο Anders Behring Breivik να χαλάσει το δυτικό στερεότυπο του τρομοκράτη που χτίστηκε με τόση προσπάθεια.

Ο τρομοκράτης πρέπει να είναι ισλαμιστής, αριστεριστής, ολίγον ή πολύ ναρκομανής, τσογλάνι, ποινικός και να ζει σε υπόγειο.

Ο Anders Behring Breivik ήταν μασόνος, εθνικιστής, αντιισλαμιστής, ρατσιστής ακροδεξιός. Άρα αν δεν είναι ένας καλός νορβηγός πολίτης τότε θα πρέπει να είναι τρελός. Σε κάθε περίπτωση, η νορβηγική νομοθεσία προβλέπει ως ανώτατη ποινή φυλάκισης τα 21 χρόνια. Ακόμη και για 76 νεκρούς.

Πριν λίγες μέρες η ελληνική Δικαιοσύνη τιμώρησε σε 37 χρόνια κάθειρξη (κατά συγχώνευση, με σύνολο ποινής 77 χρόνια) τον Χάρη Χατζημιχελάκη και τον Παναγιώτη Αργυρού, σε 20 κάθειρξης τον Γιώργο Καραγιαννίδη και σε 11 χρόνια τον Παναγιώτη Μασούρα, την Κωνσταντίνα Καρακατσάνη και τον Αλέξανδρο Μητρούσια ως μέλη της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς». Το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκαν σε όλα αυτά τα χρόνια φυλάκισης ήταν η τοποθέτηση «βομβών» σε κατσαρόλες έξω από τα σπίτια της Κατσέλη και του Χηνοφώτη καθώς και στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης στη Θεσσαλονίκη. Οι εκρήξεις δεν προκάλεσαν ούτε θύματα, ούτε καν ζημίες. Παρά το γεγονός ότι το δικαστήριο αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι για κανέναν από τους κατηγορούμενους δεν προκύπτει η αυτοπρόσωπη παρουσία στους χώρους των βομβιστικών επιθέσεων με τις κατσαρόλες… Παρά το γεγονός ότι ο εισαγγελέας πρότεινε μικρότερες ποινές… Το δικαστήριο ρήμαξε 20χρονα παιδιά. Δεν ήταν μασόνοι. Δεν ήταν εθνικιστές. Δεν ήταν ακροδεξιοί. Άρα βόλευαν το στερεότυπο του τρομοκράτη. Και αυτό το στερεότυπο έπρεπε πάση θυσία να διατηρηθεί, να τιμωρηθεί και να συνεχίσει να τρομοκρατεί όποιον διαφωνεί.

Αν αυτά τα 20χρονα παιδιά ήταν ρατσιστές και φασίστες, ίσως να τα έβγαζαν ψυχοπαθή και να γλίτωναν με εγκλεισμό λίγων μηνών σε κάποιο ψυχιατρείο. Ίσως, πάλι, να είχαν απολαύσει τις ζεστές φτερούγες της ελληνικής αστυνομίας και του παρακράτους, όπως συχνά αποδεικνύεται ότι συμβαίνει. Αυτά τα 20χρονα παιδιά με τις κατσαρόλες είναι τρομοκράτες. Ο ακροδεξιός Νορβηγός που δολοφόνησε 76 ανθρώπους είναι «μακελάρης», «ψυχρός φονιάς», «στυγνός εγκληματίας».

Το Σύστημα πάντα προστάτευε τους δικούς του ανθρώπους. Το Σύστημα πάντα τιμωρεί «παραδειγματικά» αυτούς που φοβάται. Τους εξολοθρεύει. Ακόμη κι αν δεν έχουν κάνει τίποτα, τώρα πια τιμωρείται η σκέψη. Αντιμετωπίζεται ως πρόθεση!

Ας μη γελιόμαστε, αυτή η φυλακή δεν έχει σύνορα.

Ένα Guantanamoείναι όλη η Γη.

Πηγή:parallhlografos.wordpress

Με αφορμή τα γεγονότα της 11^ης Ιουλίου όπου μετά από έκρηξη σε 98 κοντέινερ με εκρηκτικά που βρίσκονταν φυλαγμένα σε στρατόπεδο της ¨εθνικής φρουράς¨ 13 άτομα έχασαν την ζωή τους και πέραν των 60 τραυματιστήκαν εκ των οποίων κάποιοι σοβαρά.

Τα γεγονότα και οι επιπτώσεις τους γνωστά. Η ¨λαϊκή Οργή¨ άρχισε σιγά σιγά να ξεφουσκώνει αφού κοντεύουν και οι καλοκαιρινές διακοπές. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι κάθε είδους γκεμπελίσκοι  μάζεψαν της ¨γαλανόλευκες¨, σκούπισαν τα κροκοδείλια δάκρυα τους και μπήκαν στη φώλια τους. Η αστική δημοκρατία τους και το καπιταλιστικό τους κράτος πρέπει να συνεχίσουν το έργο τους. Η ¨εθνική φρουρά¨ και όλοι οι υπόλοιποι στρατοί σε αυτό το νησί  για άλλη μια φορά στο απυρόβλητο.

Αλήθεια πόσοι ακόμα πρέπει να πεθάνουν εντός και  εκτός των στρατοπέδων για να σκεφτούμε τον θεσμό του στρατού και τον πραγματικό σκοπό που εξυπηρετεί;

Το κράτος, με το στρατιωτικό μηχανισμό -τον αποτελεσματικότερο τρόπο υποταγής στο σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο , καταφέρνει με την υποχρεωτική  κατάταξη στα 18 , να επιβάλει στους αυριανούς πολίτες, τα τρία απαραίτητα χαρακτηριστικά του: πειθαρχία, σιωπή, μοναξιά.

Γνώριμα χαρακτηριστικά της καθημερινής επιβίωσης στη φυλακή της κοινωνίας σαν την απομόνωση, τη σεξουαλική στέρηση, η ανεπάρκεια, η μοναξιά, τα καψόνια, οι εξευτελισμοί, οι εξαναγκασμοί, η ψυχική και σωματική εξάντληση, οι απειλές και η χρήση βίας μέσα στα στρατόπεδα παίρνουν τέτοιες διαστάσεις που συντρίβουν στην πλειοψηφία κάθε δυνατότητα ελεύθερης σκέψης και αίσθησης και δημιουργούν τραυματικές καταστάσεις και φοβίες στους αυριανούς πολίτες, που θα αναπαράγουν (και θα πολεμήσουν ακόμα για) το βρώμικο σύστημα που τους σακάτεψε.

Σε ένα Νησί μερικών χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων υπάρχουν   6 συνολικά στρατοί. Οι τέσσερις από αυτούς (εθνική φρουρά , Ελδυκ, Τουρκοκυπριακή φρουρά,  Τουρδυκ) για να ¨προστατεύουν¨ τα λίγα χιλιόμετρα που κατέχει ο καθένας από αυτούς  και οι άλλοι δυο (ΟΗΕ, Βρετανικές Βάσεις) για τις πλάτες των μεγάλων πολεμικών μηχανών .Η αποστρατικοποίηση του νησιού είναι η μόνη μας ελπίδα. Να φύγουν όλοι οι στρατοί άλλωστε δεν υπάρχει θέμα εισβολής και επίθεσης σε ένα άοπλο λαό. Η προστασία που μας παρουσιάζουν είναι μια απάτη.

Το μεγάλο ψέμα περί εχθρού, εθνικής προστασίας,  πατριώτη, αρσενικότητας και τρελού πρέπει επιτέλους να σταματήσει και στη θέση της να μπει η πραγματικότητα που είναι η προστασία  των κλεφτών της αστικής τάξης, που  μας παραφουσκώνουν τα μυαλά με ηθικές και υποταγές στους νόμους και τη δικαιοσύνη των αφεντικών -που κλέβουν καθημερινά τη ζωή μας. Να σταματήσει επιτέλους το παιδομάζωμα  που συμβαίνει κάθε χρόνο και  μας σέρνουν στα στρατόπεδα για να υπηρετήσουμε μια πατρίδα που δεν υπάρχει παρά μόνο στα μυαλά των αφεντικών και των οργάνων της εξουσίας, σακατεύοντας τα νιάτα μας. Είναι γελοίο μέχρι να προσέχουμε γραμμές που ο κάθε στρατοκράτης ονόμασε σύνορο.

Είναι ξεκάθαρο πως το μέτωπο σύγκρουσης που διαλέγουμε είναι ενάντια στο αφεντικό μας, στο λαμόγιο πολιτικό που μας κυβερνά, τους κεφαλαιοκράτες του τόπου που μας κοροϊδεύουν στα μούτρα, ενάντια στον κάθε τύπου φασίστα της διπλανής πόρτας και όχι εναντίον των απέναντι (που η αμαρτία τους είναι απλά ότι γεννήθηκαν απέναντι).

Επιτέλους αυτό το φαύλο επιχείρημα που θέλει τάχα τους ελληνοκυπρίους  εργαζόμενους, εχθρούς με τους τουρκοκύπριους εργαζόμενους πρέπει επιτέλους να εκλείψει.

Κανένας εργάτης δεν έχει εχθρό εργάτη.

Από την Τετάρτη είχε ειδοποιηθεί το ΓΕΕΦ ότι τα κοντέινερ έπρεπε να απομακρυνθούν
Σύμφωνα με μαρτυρία ατόμου που εργαζόταν στο στρατόπεδο τα συγκεκριμένα κοντέινερ παρουσίαζαν εικόνα διόγκωσης εδώ και τρεις μήνες και για το γεγονός αυτό ήταν ενήμερο το ΓΕΕΦ.

Για μια ακόμη φορά αποκαλύπτονται οι προτεραιότητες του αστικού κατεστημένου που συχνά αποδεικνύονται εξίσου δολοφονικές για τους λαούς.  Την ίδια περίοδο που το Υπουργείο  Άμυνας της Κύπρου επιδίδεται σε ένα πρωτόγνωρο κυνήγι μαγισσών κατά των Ανυπότακτων τονίζοντας ότι θα πατάξει το φαινόμενο χρησιμοποιώντας ακραία αυταρχική ορολογία. Που στρέφεται μαζί με την ελληνική κυβέρνηση εναντίον του Στόλου για την Ελευθερία, καταδικάζοντας την έμπρακτη Διεθνιστική Αλληλεγγύη στον Καταπιεσμένο και φυλακισμένο λαού της Παλαιστίνης, προβάλλοντας ταυτόχρονα κάθε εμπόδιο. Ε λοιπόν, την ίδια στιγμή παρουσιάζει Εγκληματική Αμέλεια, οδηγώντας στο θάνατο νέους ανθρώπους.

Η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ και το κυπριακό κράτος φέρουν την αποκλειστική ευθύνη για την έκρηξη που σημειώθηκε λίγο πριν τις 6 το πρωί στη ναυτική βάση Ευάγγελος Φλωράκης στο Μαρί στην Κύπρο, σε 2 κιβώτια με εκρηκτικά από τα 98 που είχαν κατασχεθεί από πλοίο που κατευθυνόταν στη Συρία.

Οι Κυπριακές αρχές προβάλλουν την αγαστή συνεργασία τους με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. και τον ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ. Στο πλαίσιο πρόσδεσης της χώρας με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και της κατοχύρωσης ρόλου στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, οι κυπριακές κατασταλτικές δυνάμεις στρέφονται κατά των κινημάτων, αλλά και των χωρών που θεωρούνται ότι ανήκουν στον «Άξονα του Κακού». φυλάσσονταν στη Ναυτική Βάση κάτω από ακατάλληλες συνθήκες. Το Κυπριακό κράτος λοιπόν νοιάστηκε να κατάσχει πυρομαχικά που ανήκουν στη Συρία, μετά από εντολή των ΗΠΑ, αλλά αδιαφόρησε για τους κινδύνους που προέκυπταν για το ένστολο προσωπικό και την τοπική κοινωνία καθώς σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, από την έκρηξη 12 άτομα σκοτώθηκαν και δεκάδες τραυματίστηκαν ενώ η περιοχή από το Μαρί έως το Γκάβερνορς θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Πυρκαγιές έχουν ξεσπάσει στη γύρω περιοχή ενώ πυκνοί καπνοί έχουν καλύψει την περιοχή.

Κάτι παραπάνω από δραματική είναι η περιγραφή του κοινοτάρχη του χωριού Ψεματισμένος που βρίσκεται σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από τη βάση. “Νόμισα πως έβαλαν βόμβα στο σπίτι μου” λέει ο κ. Παπαχρήστου. “Βγήκα στο δρόμο και είδα ένα βομβαρδισμένο τοπίο. Πενήντα σπίτια υπέστησαν ζημιές” Σκεφτείτε μόνο ότι το χωριό απέχει πέντε χιλιόμετρα από τη βάση. Στο χωριό Μαρί που είναι μόλις ένα χιλιόμετρο από τη βάση και οι πληροφορίες μιλούν ακόμη και για σπίτια που κατέρρευσαν.

Ευτυχώς στα χωριά δεν υπάρχουν νεκροί, αλλά αρκετοί τραυματίες. Οι εικόνες είναι συγκλονιστικές. Κομμάτια σίδερο, ξύλα κ.α. έφτασαν ως τον δρόμο Λεμεσού-Λευκωσίας τουλάχιστον πέντε χιλιόμετρα μακριά, ενώ ολόκληρη η περιοχή είναι καλυμμένη από πυκνό καπνό.

Την Τετάρτη δόθηκαν οδηγίες να ψύχονται τα κιβώτια και να απομακρυνθούν ώστε να καταστραφούν από πυροτεχνουργούς του στρατού. Σύμφωνα με μαρτυρία ατόμου που εργαζόταν στο στρατόπεδο τα συγκεκριμένα κοντέινερ παρουσίαζαν εικόνα διόγκωσης εδώ και τρεις μήνες και για το γεγονός αυτό ήταν ενήμερο το ΓΕΕΦ. Επισημαίνεται, ότι η θερμοκρασία αυτή την εποχή στην Κύπρο είναι πολύ υψηλή. Η φωτιά ξέσπασε στις τέσσερις το πρωί και αμέσως έσπευσε πυροσβεστική δύναμη. Ενώ καταβαλλόταν προσπάθεια να σβήσει η φωτιά σημειώθηκε η έκρηξη η οποία προκάλεσε οστικό κύμα τριών χιλιομέτρων. Ανάμεσα στους τραυματίες βρίσκονται πυροσβέστες, αξιωματικοί και στρατιώτες που έσπευσαν για την κατάσβεση της φωτιάς.

Από τις εκρήξεις προκλήθηκε διακοπή ρεύματος στους σταθμούς Μονής και Βασιλικού. Στον αυτοκινητόδρομο σημειώθηκαν δυστυχήματα ενώ αυτή την ώρα στο σημείο βρίσκονται μεγάλες δυνάμεις της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας αλλά και του Στρατού. Η εκκλησία και κοινοτικά κτήρια στο Μαρί έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές ενώ όλα τα σπίτια του χωριού έχουν υποστεί ζημιές. Ο κοινοτάρχης του χωριού Μαρί Νίκος Άσπρου δήλωσε πως δεν υπάρχουν τραυματίες στο χωριό.
Πολύ χαμηλή ορατότητα και έντονη μυρωδιά καμένου επικρατεί στον παλαιό αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας-Λεμεσού κοντά στο Βασιλικό και στο Μαρί. Η Αστυνομία έχει μπλοκάρει την έξοδο του παλαιού δρόμου Λευκωσίας-Λεμεσού που οδηγεί στο Μαρί και δεν επιτρέπει την είσοδο ούτε στους εργαζομένους στο Βασιλικό. Τα μόνα οχήματα που περνούν από το συγκεκριμένο σημείο είναι ασθενοφόρα. Σύμφωνα με τις πρώτες μαρτυρίες υπάρχει μεγάλη κινητικότητα από ασθενοφόρα ενώ στα Νοσοκομεία Λεμεσού και Λάρνακας έχει κληθεί προσωπικό για να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ανάγκες. Επίσης σοβαρές ζημιές σημειώθηκαν στο Ζύγι και τον κατασκηνωτικό χώρο του Governor’s όπου έπεσαν θραύσματα.

Στο μεταξύ, βλάβες σημειώθηκαν στους ηλεκτροπαραγωγικούς σταθμούς της Μονής και του Βασιλικού, οι οποίοι τέθηκαν εκτός λειτουργίας. Οι βλάβες εκτιμάται ότι οφείλονται στις εκρήξεις.
Καλούμε την κυπριακή κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη

Είναι λοιπόν αφελές να πιστεύουμε ότι με το πέρας της υποτιθέμενης κρίσης τους τα πράγματα θα βελτιωθούν. Αυτό το σάπιο οικοδόμημα του καπιταλισμού δεν έχει βελτίωση αλλά μόνο διάλυση και αυτό θα είναι εφικτό μόνο μέσα από την αντίσταση. Η εργατική τάξη και οι καταπιεσμένοι δεν χρειάζονται κανέναν εκπρόσωπο και καμία ηγεσία για να τους καθοδηγήσει και να τους δείξει το δρόμο της αντίστασης. Απεναντίας όλοι αυτοί προσπαθούν για το αντίθετο. Η αντίσταση ενάντια σε κάθε μέσω χειραφέτησης, συμβιβασμού και υποδούλωσης είναι το πρώτο βήμα που καλούμαστε να πράξουμε.

Η λύση μας είναι μονόδρομος και λέγεται αυτοοργάνωση. Να αυτοοργανωθούμε σε κάθε χώρο εργασίας με συνελεύσεις για τα εργασιακά ζητήματα, κριτική στους χειρισμούς του κεφαλαίου, ανάλυση προβλημάτων. Σε κάθε γειτονιά με λαϊκές συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες, οικειοποίηση των δημοσίων χώρων, με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Έξω και πέρα από κάθε θεσμό και ιεραρχία, έξω και ενάντια σε κάθε κομματική γραμμή, χρησιμοποιώντας τα δικά μας μέσα με γνώμονα πάντα το συλλογικό όφελος, την δημιουργία και τις επιθυμίες μας.

Για αυτό η αλληλεγγύη μεταξύ των εργατών, εργαζομένων και κάθε μορφής καταπιεσμένων είναι η λέξη κλειδί που τους φοβίζει περισσότερο και το πιο δυνατό μας όπλο απέναντι τους. Βρισκόμενοι στο πλευρό κάθε αντιστεκόμενου κοινωνικού κομματιού, αναγνωρίζοντας ότι το πρόβλημα του είναι και δικό μας, ίσως με διαφορετικά αντικείμενα αλλά με πανομοιότυπα αφεντικά και εξουσιαστές.

Ο δρόμος για την εργασιακή και κοινωνική απελευθέρωση είναι ένας και μας περιμένει να τον ακολουθήσουμε.

Απο το Δασούδι Λεμεσού στα Ελεύθερα πάρκα Αθήνας: Παρα-νόηση αντι-εξουσίας

«Είτε λέγεται ρύθμιση του χώρου, είτε προστασία του τοπίου είτε περιβάλλον, πρόκειται πάντα για την ανακύκλωση μιας φύσης καταδικασμένης όσον αφορά την ιδιαίτερη ύπαρξη της» Jean Baudrillard

Σπάει ο χωροχρόνος αντικατοπτρίζοντας τες ίδιες Εικόνες αυτιστικά επαναλαμβανόμενα από τα ελεύθερα πάρκα της Αθήνας στο Δασούδι της Λεμεσού. Ταυτόσημες εικόνες ταυτόσημοι προβληματισμοί ταυτόσημη απελπισία. Απελπισία εγκλωβισμένη ως αβοήθητη, πιασμένη σε ιστούς νοητικά στερημένων κοινωνιών των σπισιστών, όπου η λέξη Ελευθερία φαντάζει μόνο ωσαν απομονωμένη καρικατούρα ζωγραφισμένη ακόμα τζιαι που τζείνους που υποτίθεται πως έν την απομονώνουν, τζιαι υποτίθεται πως την φέρουν, ως μόνο λάβαρο. Πρόσφατα, γίναμε θιασώτες του πόθου των Λεμεσιανών -τζιαι των μή-Λεμεσιανών- για την επιβίωση του χώρου που είναι γνωστός ως Δασούδι, ένας αγώνας για την επιβίωση του, ένας αγώνας για την μή-καταστροφή του. Ένας αγώνας μή-ολοκληρωτικός ένας αγώνας ως Εαυτόν αιμορραγικά αυτόχειρας. Στα Κάτω Πατήσια της Αθήνας ο δήμος έκοψε 45 δέντρα, με σκοπό το πάρκο να μετά-σχηματιστεί σε ένα πολυώροφο πάρκιν. Μετά έγιναν κινηματικές παρεμβάσεις τζιαι μετά εγράφτηκε το κείμενο «Μια κριτική του υποτιθέμενου οικολογικού προφίλ των ελεύθερων πάρκων της Αθήνας» που κυκλοφόρησαν σύντροφοι στην Ελλάδα. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το κείμενο τζιαι θα επανέλθω στο Δασούδι ατενίζοντας τραγελαφικά τζιαι συνάμα λλίες αναπνοές πριν το απελπισμένα, τον επαναλαμβανόμενο αυτισμό της επαναλαμβανόμενης παρα-νόησης στην εννοιολόγiση της Αντι-εξουσίας, ενός χώρου που θέλει να ορίζει τον Eαυτον του ως Ύπαρξης ελεύθερο –  προοδευτικό – αντι-καπιταλιστικό – αντι-εξουσιαστικό.

«Η δολοφονία ενός ζώου για γευστικούς η άλλου εξίσου ασήμαντους λόγους είναι μια πράξη άκρως εξουσιαστική. Και εδώ τίθεται το ερώτημα λοιπόν, γιατί τα άτομα και οι συλλογικότητες που υποτίθεται πως αντιλαμβάνονται τι εστί οικολογία και διατυμπανίζουν το «οικολογικό» τους προφίλ, αδιαφορούν προκλητικά για αυτή την πραγματικότητα; Η εικόνα του υποτιθέμενου Προοδευτικού Κινηματικού Ατόμου που κάνει παρεμβάσεις οικολογικού χαρακτήρα και συγχρόνως ψήννει μπριζόλες και σουβλάκια στα ελεύθερα πάρκα και στα στέκια, είναι γελοία, υποκριτική, οπισθοδρομική και άκρως ελληνική, και δείχνει έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων στο φλέγον ζήτημα της εποχής μας που λέγεται οικολογία. Δυστυχώς είναι φανερό πως η οικολογία δεν ξεφτιλίζεται μόνο από τους επαγγελματίες και τις ΜΚΟ που την έχουν κάνει επάγγελμα, αλλά και από την πλειοψηφία του Ελευθεριακου Κινήματος. Αν πραγματικά θέλουμε να έχουμε την οικολογία και το περιβάλλον στην Ριζοσπαστική ατζέντα, πρέπει η πλειοψηφία του Ελευθεριακου Κινήματος να αναθεωρήσει τις απόψεις της για τη χορτοφαγία, οι οποίες (προφανώς κυρίως λόγο της συνηθισμένης γραφικής πρώτης άμυνας των νεκροφάγων) όχι απλώς δεν είναι ουδέτερες, αλλά είναι μάλιστα και αρνητικές». Αντισπισιστική Δράση antispe-gr

Οι αντι-αναρχικες τζιαι αντι-κομμουνιστικές αλλά βαθιά καπιταλιστικές εννοιολογήσεις που συναντώνται πολυδιακλαδωμενες υπάρχοντας εξουσιαστικά στην εκμετάλλευση των ζώων τζιαι στην αντιμετώπιση τους ως ιδιοκτησία -σε προέκταση στην αντιμετώπιση τους ως αντικείμενα- πρέπει να γίνουν απορριπτέες ακόμα τζιαι από τους ίδιους τους Αντιεξουσιαστές, τζιαι την Αριστερά, παγκόσμια. Όσον εμμένουμε πεισματικά στο να ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ την Φύση τζιαι να πετσοκοφκουμε την γη – τα ζώα- τα δέντρα, δεν μπορούμε να μιλούμε για ελευθερία. Γιατί αν ελευθερώσεις τον πλανήτη που τον καπιταλισμό, τζιαι ούλλα όσα σε καταπίεζαν, αλλά εσύ συνεχίσεις να καταπιέζεις την φύση τζιαι τα ζώα, εξουσιάζοντας τα τζιαι καταστρέφοντας τα, τούτο ΔΕΝ είναι ελευθερία. Τούτο είναι «διαιωνίζω την Εξουσία», εξακολουθώ να καταπιέζω, να εκμεταλλεύομαι να σκοτώνω κάποιον που είναι στο έλεος μου, κάποιον που έχει νευρολογικό σύστημα, συναισθήματα τζιαι συνείδηση. Που νοιώθει, πονεί, βασανίζεται. Ο τοίχος έμαθεν τα, αλλά το ανθρώπινο ζώο που θέλει να ονομάζεται τζιαι ελευθεριακο συναντά Εαυτόν εις εθελοντική τύφλωση. Από το Δασούδι της Λεμεσού στα Ελεύθερα πάρκα της Αθήνας, συρνουμεν νερον πας τον μουσιαμμα σύντροφε / συντρόφισσα που έγραψες το κείμενο, μιλούμεν του τοίχου. Ο τοίχος έμαθεν τα, παραμένει το ανθρώπινο ζώο να εμμένει πεισματικά σε εξουσιασμούς.

Όσο ο μεταμοντέρνος Αριστερός / Αριστερή καυλώνετε τυφλωμένα με τα γραπτά του κάθε γελοίου σπισιστή όπως τον Bookchin, του οποίου ο ακραίος εξουσιαστικός σπισισμός έφερεν τον στο γελοίο συμπέρασμα πως «Εάν οι άνθρωποι εξαφανίζονταν τίποτα ενδιαφέρον δεν θα υπήρχε σε αυτό τον πλανήτη», συμπέρασμα άκρα εξουσιαστικό, διχοτομικό, τζιαι άκρα υποτιμητικό προς ΟΛΕΣ  τις άλλες μορφές ύπαρξης του πλανήτη μας, πώς θα ξε-στραωθεί ο μεταμοντέρνος Αριστερός / Αριστερή με τες μαλακίες που καταπίννει θκιαβάζοντας διερωτώμαι. Τούτου του είδους οι εννοιολογησεις: η δική μας η ύπαρξη είναι ανώτερη τζιαι πιο σημαντική από άλλες μορφές ύπαρξης, στήριξαν τες θεωρίες των ρατσιστών, των παιδεραστών, των ομοφοβικων και λοιπών εξουσιαστών όπου μέσα από το εγω-ιστικό τους πρίσμα αντίληψης έρκουνται να καταστρέψουν παρά να δημιουργήσουν. Γράφει ο Steven Best στο κεφάλαιο «Συγκλίνοντες τοίχοι και εννοιολογική κλειστοφοβία» ανάμεσα σε άλλα: o Bookchin κατασκευάζει ένα στατικό, δυιστικό και και υπερβολικά απλοϊκό σχέδιο το οποίο διαιρεί αμετάκλητα τα μη ανθρώπινα και τα ανθρώπινα ζώα, με αποτέλεσμα, φυσικά, την προώθηση μιας άλλης «διαφωτισμένης» Αριστερής «ηθικής φιλοσοφίας» σχετική με τα ζώα που αποτυγχάνει να ξεπεράσει τις στενοκέφαλες απόψεις ευημερίας που εκφράζονται από κάθε εκμεταλλευτή που αμφισβητεί τα βάσανα αλλά όχι τη δολοφονία, και την «αχρείαστη» σκληρότητα αλλά όχι την εκμετάλλευση, υποβιβάζοντας τα ζώα σε προϊόντα, πόρους, και πράγματα.»  

Εν μπορουμεν να σχιζουμεν τα ιμάτια μας ως μαυροφορεμένες κλαίουσες, μπροστάρηδες του τιμημένου και ένδοξου αγώνα της διάσωσης του Δασουδίου Λεμεσού, τζιαι ταυτόχρονα να παίρνουμε τα κοπελλουθκια μας να θωρούν το τσίρκο Μedrano όταν στήνει τέντα στην Λινοπετρα της Λεμεσού για να χειροκροτούμε τα ηλεκτροσόκ που γίνονται καθημερινά πάνω στα γεννητικά όργανα των ζώων στα πλαίσια της «εκπαίδευσης» τους. Εν μπορουμεν να σχιζουμεν τα ιμάτια μας ως μαυροφορεμένες κλαίουσες, μπροστάρηδες  του τιμημένου και ένδοξου αγώνα της διάσωσης του Δασουδίου Λεμεσού, τζιαι ταυτόχρονα να λουννουμαστεν με τα σκατα της κάθε L’oreal που πετσοκοφκει πιθήκους τζιαι κουνέλλια. Εν μπορουμεν να σχιζουμεν τα ιμάτια μας ως μαυροφορεμένες κλαίουσες, μπροστάρηδες  του τιμημένου και ένδοξου αγώνα της διάσωσης του Δασουδίου Λεμεσού, τζιαι ταυτόχρονα να τρώμε σουβλουθκια, που τα ζώα που βασανίσαμε μια ζωή σε κλουφκια τζιαι μετά πετσοκόψαμε σε σφαγεία. Εν μπορουμεν να σχιζουμεν τα ιμάτια μας ως μαυροφορεμένες κλαίουσες, μπροστάρηδες  του τιμημένου και ένδοξου αγώνα της διάσωσης του Δασουδίου Λεμεσού, τζιαι ταυτόχρονα να το κάμνουμε φορώντας δερμάτινα παπούτσια. Ένας αγώνας μή-ολοκληροτικός, ως Εαυτόν αιμορραγικά αυτόχειρας. Για ποιαν οικολογία μιλούμε; Το να ανακυκλώνω πέντε πότσες τζιαι μετά να παίρνω τα κοπελλούθκια μου να χειροκροτήσουν τα ηλεκτροσόκ που γίνονται πάνω στα ζώα, εν οικολογική συνείδηση τούτο. Για ποιαν αντι-εξουσία μιλούμε; Να πάω το μεσημέρι στο Δασούδι να εκδηλώσω την διαμαρτυρία μου ενάντια στη σφαγή των δέντρων, τζιαι το βράδυ να εκδηλώσω την συμπαράσταση μου στη σφαγή των ζώων τρώγοντας σουβλούθκια; Εν παρανοϊκό τούτο. Εν παρα-νόηση. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως νόηση ελλειμματική, αλλά το ζήτημα έν εν μόνο το ότι εν νόηση προβληματική καθώς ελλειμματική, αλλά το γεγονός ότι ταυτόχρονα στέκεται ως εθελοντική νόηση ελλειμματική, απενοχοποιημένη συνειδησιακά. Βάλτε γυάλλινους τοίχους στα σφαγεία τζιαι πάρτε τα παιδιά σας να δουν τι γίνεται μέσα, τζιαι να ακούσουν τες κραυγές. Τζιαι μετά ελάτε να μιλήσουμε τζιαι για το Δασούδι. Εν διχο-τομημένα τζιαι επιλεκτικά που πονούμεν για τη Φύση ε;

Να πάμε να κάμουμεν «το καθήκον μας» σαν ευ-συνειδητοι πολίτες, στο κάθε Δασούδι από την Λεμεσό ως την Αθήνα, στεκάμενοι δίπλα που τον κάθε καρεκλοκένταυρο πολιτικό, για τον οποίο η εννοιολογική της πολιτικής Οικολογίας εστίν να μιλά για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κρατώντας σιωπή μπροστά στα εφιαλτικά πειράματα που συμβαίνουν καθημερινά πάνω στα ζώα στο Παρασκευαїδιο Ίδρυμα της Λευκωσίας. Όχι ευχαριστώ, θα επιλέξω να μέν είμαι ευ-συνείδητος πολίτης κάτω που έτσι είδους συνιστώσες. Δέν θα σταθώ δίπλα που κανέναν καρεκλοκένταυρο. Τούτη είναι η εννοιολόγιση της πολιτικής Οικολογίας; Να μέν κόβονται τα δέντρα αλλά να κόβονται τα ζώα; Εν επιλεκτικά διχοτομημένα τζιαι διαιρεμένα που κάμνουμε την Επανάσταση α; O Steven Best έγραψε «Ας μιλήσουμε για ολική απελευθέρωση, η ας μη μιλήσουμε καθόλου». Αρκετά με την υποκριτική πολιτική Οικολογία του κάθε σπισιστή, πολιτικού ή μή. Η ιστορία κατάντησε φανερά απενοχοποιημένο περιπαίξιμο ποιον χωρίς καμιά ντροπή.

«Κάποιοι ριζοσπάστες προχωρούν τόσο πολύ ώστε να ισχυρίζονται πως οι τρόποι της ζωής μας θα αλλάξουν ‘μετά την επανάσταση’. Μια τέτοια αντίληψη, είναι απλά ανόητη. Όσοι από εμάς έχουμε ανατραφεί για να είναι τυφλοί καταναλωτές, υπάκουοι πολίτες, σύζυγοι, και ούτω καθ εξής, πρέπει ριζικά να αλλάξουμε τις καθημερινές δραστηριότητες μας, αλλιώς θα είμαστε ανίκανοι να διαχειριστούμε μια μελλοντική, ισορροπημένη κοινωνία. Πράγματι, εμείς δεν θα επιδιώξουμε καν να αλλάξουμε ριζικά τον κόσμο γύρω μας έως ότου μάθουμε να σταματάμε να δίνουμε αξία στα επιφανειακά, θεαματικά φαινόμενα και στοιχεία του παρόντος. Δεν θα καθιερώσουμε μια σοσιαλιστική οικονομία που αποθαρρύνει την παραγωγή κρέατος λόγο του υψηλού κοινωνικού και περιβαλλοντικού κόστους της εκτός αν είμαστε πρόθυμοι να σταματήσουμε το κρέας. Μια αναπόφευκτη ενέργεια μιας λογικής οικονομίας θα είναι η κατάργηση των βιομηχανιών εκμετάλλευσης ζώων, και αυτό θα είναι προφανές μέσα στο χρόνο σε εκείνους με τη δύναμη να κατασκευάσουν μια τέτοια οικονομία (δηλαδή στους ανθρώπους) Αλλά γιατί να αγωνιζόμαστε για ένα σύστημα το οποίο θα κατέληγε στο να μην μπορούμε να φάμε κρέας, εάν δεν αντέχουμε να το σταματήσουμε τώρα;» Brian A. Dominick. Ούλλα καρτερούν για ‘μετά την Επανάσταση’ για κάποιους. Μιλούμε για οράματα; Δεν θέλω μια σοσιαλιστική οικονομία που αποθαρρύνει την παραγωγή κρέατος λόγο του υψηλού κοινωνικού και περιβαλλοντικού κόστους, γιατί δεν θέλω καμιάν οικονομία αν πρέπει να μιλήσουμε για οράματα, θα είμαστε μες τα δάση τζιαι μες τα φκιόρα. Η κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη φύση δεν συμπεριλαμβάνεται μέσα στα οράματα μου. «Για τους Αναρχικούς της προοπτικής του Πρωτογονισμού η αλλιώς της Πράσινης Αναρχίας, ακόμη και οι θεσμοί του καταμερισμού της εργασίας (εξειδίκευσης) και της εξημέρωσης (κυριαρχίας πάνω στη φύση) χρειάζεται να τεθούν υπό αυστηρή κρίση» John Zerzan. Δεν θέλουμε Ηλιακές Ενέργειες τζιαι Αιολικές Ενέργειες για να τρέφονται οικολογικά τα εργοστάσια μας. Επειδή δεν θέλουμε εργοστάσια.

Το χτίσιμο των εργοστασίων που θα κτίζονται με ανανεώσιμες πήγες ενέργειας πετσοκόβοντας πάλε την γη στερώντας την που τα υπόλοιπα είδη του πλανήτη μας είτε εν δέντρα είτε εν ζώα είτε εν φκιόρα, αφήννουμεν τα για τα οράματα των σπισιστών οικολόγων των σπισιστων ελευθεριακών τζιαι των φιλελεύθερων. Εμείς θα πιαμεν οράματα με  φως φεγγαρκού, με δάση, με φκιορα, με ζώα τζιαι ανθρώπους ελεύθερα. «Αφού παρασύρθηκε άθελα της στον αγώνα δρόμου της ισορροπίας του τρόμου για τον Πλανητικό θάνατο, η μετα-νεοτερική επιστήμη εμπλέκεται στο εξής σ’ ένα νέου τύπου ανταγωνισμό, εξ ισου παραληρηματικό: ένα αγώνα δρόμου με με οριακές επιδόσεις στους τομείς της ρομποτικής η της γενετικής έρευνας, που με τη σειρά του παρασύρει τις διαφορετικές γνώσεις στον δρόμο ενός «μετα-επιστημονικού εξτρεμισμού» που τις εξορίζει από κάθε Λόγο» Paul Virilio. Αναμεταξύ του μετα-επιστημονικου εξτρεμισμού, τζιαι του δάσους, θα προτιμήσω τον «εξτρεμισμό» του δάσους. Τζιαι τα ζώα «μας» θα είναι ζωντανά παίζοντας ελεύθερα, δεν θα πετσοκοφκουντε σε εργαστήρια πειραμάτων τζιαι σε σφαγεία, δεν μας ανήκουν όπως δεν μας ανήκει ο συν-ανθρωπος μας να τον πετσοκοφκουμε τζιαι να τον πουλούμε. Η κυριαρχία του ανθρώπινου ζώου πάνω στη Φύση είναι εξουσία εξισωμένη με την εξουσία από άνθρωπο σε συν-άνθρωπο κάποιοι «αντι – εξουσιαστές» γιατί επιμένουν να παρα-νοούν σπισιστικά τις εννοιολογήσεις τους, διερωτώμαι. Όσο επιμένουν κάποιοι ριζοσπάστες να μιλούν για ‘μετά την Επανάσταση’  αφήνοντας τα ζητήματα του περιβάλλοντος τζιαι των ζώων ‘για μετά, να είναι σίουροι ότι ‘μετά’, είτε θα εν μαζί μας, είτε θα τους βάλουμε απέναντι μας. Δεν υπάρχει συμβιβασμός στην ελευθερία, με την «μερική» ελευθερία. Ελευθερία για όλους, τζαι όχι ελευθερία για μερικούς. Είτε θα εν μαζί μας, είτε θα εν απέναντι μας μαζί με τους υπόλοιπους εξουσιαστές.

Αντι-σπισισιμός: ενάντια στον σπισισισμό, ενάντια στον καπιταλισμό, ενάντια στο κράτος. Που την στιγμή που δεν είμαστε φιλελεύθεροι οικολόγοι αλλά είμαστε συνειδητά είτε Πράσινοι Αναρχικοί είτε κοντά στον Πράσινο Αναρχισμό σε ούλλα του τα σχίσματα τζιαι φάσματα είτε εν  Μετα-δομικός είτε εν Μαρξιστικός είτε εν Πρωτογονισμός τζιαι ούτω καθεξής, πολιτικά είμαστε κοντά [θέλοντας τζιαι μη] στα άτομα που εν σε σχίσματα κόκκινα τζιαι μαυροκόκκινα. Ήθελα να επανέλθω στην Κοινωνική Επανάσταση του Dominick σε σχέση με τον «Κοινωνικό Αναρχισμό» του Bookchin. Αν υποθέσουμε ότι ο πλανήτης δεν χτυπήσει πίσω σύντομα [μες τα επόμενα 200-300 χρόνια] τζιαι μεινεισκει μας μόνο το ενδεχόμενο της Κοινωνικής Επανάστασης ώστε να μπορέσει να αλλάξει το status quo της εξουσιαστικής σχέσης που έχει ο άνθρωπος πάνω στη Φύση, ο μεταμοντέρνος Αριστερός / Αριστερή του Προοδευτικού Κινηματικού Χώρου, οφείλει να ξε-στραωθεί. Τζιαι σύντομα μάλιστα. Τα πράματα ενεν αστεία, βρισκόμαστε σε ένα στάδιο στην κοινωνικοπολιτική ιστορία του ανθρώπινου ζώου όπου οι οικολογικοί προσφυγές παγκόσμια σε αριθμούς είναι περισσότεροι από τους προσφυγές πολέμου, η εξουσία της τεχνολογίας τζιαι της εξτρεμιστικής επιστήμης της φαρμακοβιομηχανίας χαππακώννει μας σε βιομηχανίες αντικαταθλιπτικών μεταμορφώνοντας την εμπειρία της ζωής όλο τζιαι πιο στείρα πιο ναρκωμένη, η «εξημέρωση» μας εξισώνεται με την σκλαβιά στο Κεφάλαιο στον Καπιταλισμό με αποτέλεσμα την καταστροφή αρχέγονης Φύσης τζιαι ανθρώπινου ζώου. Τις κοινωνίες του εγκλεισμού που κατάγγειλε ο Michel Foucault εδιαδεχθήκαν τες οι κοινωνίες έλεγχου που προανήγγειλε ο Gilles Deleuze. Η κατάσταση του πλανήτη εν τραγική, ο πλανήτης αιμορραγεί μέρα με την ημέρα παραπάνω. Τα πράματα ενεν αστεία τζιαι δεν σηκώνουν άλλο σπισισμό, διαλύουμεν τον πλανήτη τζιαι τον συνάνθρωπο. Εμολυναμεν την θάλασσα, εμολυναμεν τον αέρα, εμολύναμεν το χώμα. Εν μας παίρνει άλλος σπισισμος του style Murray Bookchin. Τούτου του είδους οι εννοιολογησεις ήταν τζεινες που έκαμαν τον άνθρωπο να πιστευκει ότι έχει το δικαίωμα να καταστρέφει τον πλανήτη τάχα γιατί εν ανώτερη τζιαι πιο σημαντικής μορφής ύπαρξη, τούτα έφεραν στον πλανήτη τες αλλεπάλληλες αιμορραγίες.

Όσο κάποιοι «σύντροφοι» επιμένουν να μεν θέλουν να κατα-νοήσουν, δεν πρόκειται να δούμεν φωτεινή ημέρα. Οι νεοφιλελεύθεροι τζιαι οι φιλελεύθεροι που την στιγμή που δέχουνται εξουσίες καπιταλισμού δεν μπορούν να υπάρξουν ως γνήσιοι αντι-σπισιστες ενάντια στην εξουσία του ανθρώπινου ζώου πάνω στη Φύση. Άρα μένουν μας μεταμοντέρνοι στραωμένοι Αριστεροί, να μιλούν για μια μετέωρη αφαιρετική επανάσταση ενάντια σε Εξουσίες, τρώγοντας σούβλα. Αν μας μένουν μόνο οι μεταμοντέρνοι στρωμένοι Αριστεροί, η εν να ξε-στραωθουν με την πάροδο του χρόνου, η, εν να μας βρίσκουν απέναντι τους. Η εν μαζί μας, η εν απέναντι μας, μαζί με τους φασίστες, τους ρατσιστές, τους παιδεραστές, τους ομοφοβικους, τζιαι ουλλους τους υπόλοιπους εξουσιαστές που διχοτομούν καταστρέφουν τζιαι διαχωρίζουν εξουσιαστικά. Ένας αγώνας μια επιθυμία: τo ανθρώπινο ζώο, το δέντρο, το άλλου είδους  ζώο, το λουλούδι, η θάλασσα, το χώμα, ο αέρας, ΕΛΕΥΘΕΡΑ. Όπως αφήννουμεν πίσω μας τις ιστορικές δολοφονίες που διέπραξαν οι κουμουνιστές στους πράσινους αναρχικούς τζιαι στους κόκκινους αναρχικούς, για να συμβαδίζουμεν ειρηνικά όλοι μαζί στον μεταμοντερνισμό μαζί με την [αφαιρετική κάποιες φορές] Αριστερά των κουμουνιστών σε κοινούς αγώνες [αφαιρετική Αριστερά = βλέπε τυφλά χτυπήματα αντάρτικου πόλης και λοιπές δυσαρμονίες], το στοίχημα του σύγχρονου κοινού αγώνα ενάντια στην εξουσία του ανθρώπου πάνω στη Φύση ή θα κερδηθεί από κοινού, ή θα χωριστούμε σε εξουσιαστές τζιαι ελεύθερους, σύντροφοι και «σύντροφοι». Βαδίζοντας, αποφασίστε πλέον συνειδητά, που βαδίζετε. Ας μεν καρτερούμε μόνο τα οράματα ενός ‘μετά’, για να τα ‘σασουμεν ούλλα’ σε ένα μετέωρο αφαιρετικό ‘μετά’.

«Ας μιλήσουμε για ολική απελευθέρωση, η ας μη μιλήσουμε καθόλου». Στον ένδοξο αγώνα για τη διάσωση του Δασουδίου Λεμεσού επιλέγω συνειδητά να κρατήσω σιωπή καθώς σιωπή τηρήθηκε από τους Λεμεσιανούς στις δολοφονίες των κροκοδείλων πριν από λίγους μήνες, στην κάθοδο του Medrano στη Λινόπετρα, στις φαρμες φυλακές, στα σφαγεία, στα pet shops, στα πτώματα πατημένων γάτων στους δρόμους της Λεμεσού, στις δηλητηριάσεις σκύλων στην περιοχή υπεραγορά Παπάς, στην ‘’ψυχαγωγία’’ του κυνηγίου, τζιαι σε  κάθε άλλο έγκλημα κατα της Ομορφιάς της Φύσης που συντελείται καθημερινά στην πόλη. Δεν λέω ότι δεν έκαμαν καλά τζείνοι που επέλεξαν να οργανωθούν για να πάσιν στο Δασούδι, είτε εν οικολόγοι είτε εν ελευθεριακοι είτε εν φιλελεύθεροι κτλ, αν έκριναν ότι εθέλαν να πασιν τούτο εν δικό τους θέμα. Υπάρχει τζιαι η λογική του ‘’Παρά το τίποτε, ας εν τζιαι τούτο’’. Αλλά με τούτη τη λογική, εν διχο-τομημένα τζιαι επιλεκτικά που πονούμεν για τη Φύση. Προτιμώ την ολική σιωπή [μου] αντι να στηρίξω μιαν ελλειμματική όψη ενός υποτιθέμενου κύκλου που πάραυτα στέκει λειψός. Μπορεί να θεωρηθεί ακραία η επιλογή στην οπτική. Στον ένδοξο τιμημένο αγώνα για τη διάσωση του Δασουδίου Λεμεσού εγώ θα απέχω. «Ας μιλήσουμε για ολική απελευθέρωση, η ας μη μιλήσουμε καθόλου» Θα αφήκω να τα πουν οικολόγοι – ελευθεριακοι – αντι-εξουσιαστές – φιλελεύθεροι που δεν έχουν πρόβλημα να μιλούν για Μερική Aπελευθέρωση. Έχω συνειδητά πρόβλημα στο να μιλώ για μερική απελευθέρωση τζιαι ας μας πουν πάλε ακραίους όσοι μας αποκάλεσαν έτσι σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ αρνούνται να αντικρίσουν την ακρότητα του μετα-επιστημονικου εξτρεμισμού τζιαι την ακρότητα του σπισιστικού βιασμού της Φύσης που το ανθρώπινο ζώο.

Από το Δασούδι της Λεμεσού στα Ελεύθερα πάρκα της Αθήνας: ο επαναλαμβανόμενος αυτισμός της επαναλαμβανόμενης υποκρισίας του Χώρου της Αριστεράς που υποτίθεται πως στέκει ενάντια στην Εξουσία. Ο επαναλαμβανόμενος αυτισμός της επαναλαμβανόμενης υποκρισίας του Χώρου της κοινωνικής Οικολογίας  που εμμένει σε σπισιστικούς διαχωρισμούς. Η λέξη «αυτισμός» στο κείμενο δεν χρησιμοποιήθηκε ως γλωσσολογικά συνδεδεμένη με έννοιες ρατσιστικού βιοφυλετισμού. Η λέξη χρησιμοποιείται σε συσχετισμό με την λεκτική χαρτογράφηση των στερημένων νοητικά σπισιστικων κοινωνιών της Ελλάδας τζιαι της Κύπρου. Κάποιες  επαναλαμβανόμενες κινήσεις στον αυτισμό οι οποίες γίνονται χωρίς συνειδητή σκέψη ως αντικαθρέφτισμα κάποιων επαναλαμβανομένων κινήσεων στις σπισιστικες κοινωνίες οι οποίες βιώνονται συλλογικά ως Άλογη Πράξη, ή, ως άλογες πράξεις. Η αμάθεια τζιαι η ημιμάθεια όμως δεν μπορούν να υψώνονται πάντα ως η ασπίδα της α-νοησιας προς απενοχοποιημενη δικαιολόγηση της ύπαρξης της ως τέτοια. Αν οι ελευθεριακοι στην Κύπρο ψήνουν σούβλες με τα πτώματα των ζώων που εξουσιαστικά εστερηθηκαν την ελευθερία τους μέσα σε φαρμες φυλακές τζιαι εστερηθηκαν το δικαίωμα στη ζωή μέσα σε σφαγεία, αν το Κίνημα Οικολόγων Κύπρου καθαρίζει μαζί με τους Κυνηγούς επαρχίας Αμμοχώστου τα σκουπίδια στο Κάβο Γκρέκο χεράκι με δολοφόνους ανυπεράσπιστων πουλιών λαγών αγρινών, αν οι νεοφιλελεύθεροι δέχονται τον καπιταλισμό ο οποίος εν μια από τες εκτρωματικές μεθόδους που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για να εξουσιάζει την Φύση, ερωτώ, ποιος μεινεισκει να μπορεί να πιστέψει σε ένα όραμα για ένα καλύτερο κόσμο για ουλλους; Πως θα ερτει ένας καλύτερος κόσμος για ουλλους; Ουλλους, τo ανθρώπινο ζώο, το δέντρο, το άλλου είδους ζώο, το λουλούδι, τη θάλασσα, το χώμα , τον αέρα. Ερωτώ, ποιος μεινεισκει να μπορεί να κάμει αγώνες, αγώνες για ούλλους, τo ανθρώπινο ζώο, το δέντρο, το άλλου είδους ζώο, το λουλούδι, τη θάλασσα, το χώμα, τον αέρα, ΕΛΕΥΘΕΡΑ. Ερωτώ ατενίζοντας τραγελαφικά, τζιαι συνάμα, λλίες αναπνοές πριν το απελπισμένα.

«Μπορούμε ωστόσο (και πρέπει) να επεκτείνουμε αυτή την έννοια σε πολύ ευρύτερα φαινόμενα:

η «επανανακάλυψη» του σώματος είναι και αυτή μια σωματική ανακύκλωση,

η «επανανακάλυψη» της Φύσης υπό μορφή εξοχής

περιορισμένης στις διαστάσεις ενός δείγματος, περιζωσμένης από τον τεράστιο αστικό ιστό,

περιχαρακωμένης και σερβιρισμένης σε «θερμοκρασία δωματίου»

με τη μορφή χώρων πρασίνου, προστατευμένων περιοχών ή σκηνικού για τις δεύτερες κατοικίες,

αυτή η επανανακάλυψη είναι στην ουσία μια ανακύκλωση της Φύσης.

Δηλαδή καθόλου πια μια αρχέγονη, ιδιαίτερη παρουσία

σε συμβολική αντίθεση με την κουλτούρα, αλλά ένα μοντέλο προσομοίωσης,

ένα κονσομέ σημείων της φύσηςπου επανατίθενται σε κυκλοφορία,

κοντολογίς μια ανακυκλωμένη Φύση.

Είτε λέγεται ρύθμιση του χώρου, είτε προστασία του τοπίου είτε περιβάλλον,

πρόκειται πάντα για την ανακύκλωση μιας Φύσης

καταδικασμένης όσον αφορά την ιδιαίτερη ύπαρξη της» Jean Baudrillard

Όταν διάβασα το κείμενο των συντρόφων ‘Μια κριτική του υποτιθέμενου οικολογικού προφίλ των ελεύθερων πάρκων της Αθήνας’ είπα συρνουμεν νερον πας τον μουσιαμμα από την Λεμεσό ως την Αθήνα. Τζιαι εν λυπηρό, όταν ο ίδιος ο ελευθεριακος χώρος αρνείται εθελοντικά να δεχτεί την εναντίωση στην εξουσία. Ως πότε η Φύση θα είναι καταδικασμένη, που το δικό μας το εξουσιαστικό χέρι εις καταδίκη να μην είναι «καθόλου πια μια Αρχέγονη, Ιδιαίτερη Παρουσία»;

Για ποιαν επανάσταση μιλούμεν, σύντροφοι και «σύντροφοι»;

                                                                                                                                     Ευαγγελία  Π.

κομμάθκια από:

– La culture mass-médiatique, Jean Baudrillard

– Απελευθέρωση των Ζώων και Κοινωνική Επανάσταση, Brian A.Dominick

– Η πληροφορική βόμβα, Paul Virilio

– Πρωτόγονο Μέλλον, John Zerzan

– Επικεντρώνοντας στα Ζώα: Η ηθολογία και ο Παρωχημένος Ανθρωπισμός της Αριστεράς, Steve Best

– Μια κριτική του υποτιθέμενου οικολογικού προφίλ των ελεύθερων πάρκων της Αθήνας, Αντισπισιστική Δράση

– The ecology of freedom: The emergence and dissolution of hierarchy, Murrey Bookchin

Αυτοί που μας στερούν τον “άρτον τον επιούσιον”…

Η εκκλησία της Κύπρου,παρά τα διδάγματα της θρησκείας που υποτίθεται ότι ευαγγελίζει,δηλαδή έγνοια και αγάπη για τον συνάνθρωπο και ειδικά για τους πιο αδύναμους και καταπιεσμένους, δεν δείχνει στην πράξη το ίδιο ενδιαφέρον,δίδοντας ξανά μαθήματα υποκριτικής.Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τα τελευταία γεγονότα στην(ελεγχόμενη από την Αρχιεπισκοπή) βιομηχανία ΚΕΟ,όπου η εταιρεία του αρχιεπισκόπου απέλυσε 150 εργαζόμενους χωρίς καμία αποζημίωση.

Με αφορμή την “οικονομική κρίση” αποφάσισε ο κύκλος του αρχιεπισκόπου ότι η μείωση των υπερκερδών της εταιρείας δικαιολογούσε το να βρεθούν στους δρόμους οι εργαζόμενοι ενώ ο ίδιος διακινείται καθημερινά,προκλητικότατα, με λιμουζίνες πολυτελείας και χρυσά άμφια.

Οι εργαζόμενοι,όπως ήταν φυσικό,αντέδρασαν δυναμικά με απεργιακά μέτρα.Μέχρι στιγμής η αντίδραση της εκκλησίας περιορίστηκε σε λασπολογία κατά των απεργών,απαξίωση του αγώνα τους και δικαιολόγηση της αδιάλλακτης στάσης της εργοδοσίας με προτάσεις για ψευτοφιλοδωρήματα-κοροιδία(οι οποίες όπως είναι φυσικό δεν έγιναν δεκτές).Δίπλα στην αρχιεπισκοπή στάθηκε το ΚΕΒΕ,δείχνοντας ξανά πως λειτουργεί η εκκλη-και-σία και τον ρόλο τον οποίο διαδραματίζει στην πράξη στα τεκταινόμενα του τόπου.

Μια εκκλησία της οποίας η τεράστια περιουσία προήλθε από την διασπάθιση των βαρύτατων φόρων των χριστιανών(τους οποίους υποτίθεται ότι καθοδηγά)κατά την Τουρκοκρατία,όταν οι οθωμανικές αρχές την χρησιμοποιούσαν ως φοροεισπράκτορα.Και επίσης από την οικειοποίηση των περιουσιών(γη) των χριστιανών,οι οποίοι για να μην καταλήξει στις οθωμανικές αρχές αναγκάζονταν να την παραχωρήσουν στην εκκλησία(εξ ου και η τεράστια ακίνητη της περιουσία).

Μια εκκλησία η οποία είναι (ανάμεσα σε άλλα) ιδιοκτήτης του πολυτελούς ξενοδοχείου Episkopiana στην Επισκοπή,επιχειρηματικός έταιρος επιχειρηματικών κολοσσών του Κατάρ,ιδιοκτήτης του Kykko Bowling, επίδοξος ανεγερτής πολυδύναμου εμπορικού κέντρου(mall) στη Λακατάμεια σε συνεργασία με την εταιρεία Canalletto.

Μια εκκλησία η οποία(όπως όλοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες) μπλέκεται και στα πολιτικά,θέλοντας να έχει τον πρώτο λόγο στο Κυπριακό και να διατηρήσει τον πρώτο λόγο στην παιδεία,παρόλο που ο αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να ισχυριστεί ούτε καν ότι είναι αντιπρόσωπος του ποιμνίου,αφού “εξελέγη” με…8% των ψήφων μέσω της γραφειοκρατίας του συστήματος εκλογής και των μηχανορραφιών του μέσω των οποίων το εκμεταλλεύτηκε.Και επίσης υποστηρίζει ακροδεξιές νεοφασιστικές οργανώσεις όπως το ΕΛΑΜ(παρακλάδι της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο) μιλώντας για τις “κρυστάλλινες απόψεις” τους.

Μια εκκλησία της οποίας ο προκαθήμενος διαπραγματέυεται πριν από κάθε εκλογές χάρες προς τα κόμματα,και σκοπεύει να θέσει δικό της υποψήφιο (σύμφωνα με παραδοχές στελεχών κομμάτων,συμπεριλαμβανομένου του ΔΗΣΥ) στις προεδρικές του 2013,επαναφέροντας την “εθναρχία”-θεοκρατία,μετατρέποντας την Κύπρο σε Ιράν.

Αυτά είναι τα έργα και ο χαρακτήρας της εκκλησίας της Κύπρου,η οποία έθεσε εαυτόν απέναντι από τον λαό,τους απλούς ανθρώπους που ευαγγελίζεται ότι προστατεύει.Και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Πρόκειται για ακόμη μία καπιταλιστική μεγαλοεταιρεία,οι διευθυντές της οποίας εκμεταλλεύονται την εργασία/μόχθο των υπαλλήλων για το δικό τους ώφελος, την στιγμή που τον πλούτο τον παράγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και κανείς άλλος.Οι υπάλληλοι εκβιάζονται και εξαναγκάζονται,από την στιγμή που οι διευθυντές ελέγχουν τα παραγωγικά μέσα,να εργάζονται για τα συμφέροντα άλλων,ως σύγχρονοι μισθωτοί σκλάβοι.Ένα φαινόμενο που παρατηρείται οπουδήποτε οι καπιταλιστές/διευθυντές αναγκάζουν τους εργαζόμενους να πουλούν φτηνά την εργασία τους.

Γι’ αυτό ακριβώς η αντίσταση των υπαλλήλων της ΚΕΟ δεν πρέπει να αφορά μόνο την επίτευξη κάποιων “υποχωρήσεων” από πλευράς της εταιρείας αλλά να τίθεται στα πλαίσια μιας ευρύτερης και ριζικότερης αμφισβήτησης αυτού του άδικου συστήματος της μισθωτής σκλαβιάς το οποίο καταπιέζει τον απλό εργαζόμενο,έχοντας ως τελικό στόχο την εξαφάνιση κάθε αφεντικού και τον έλεγχο των παραγωγικών μέσων και παραγωγικών μονάδων από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Στεκόμαστε λοιπόν αλληλέγγυοι στον αγώνα των απεργών της ΚΕΟ και όσων άλλων δέχονται καταπίεση από τόσο τον διεφθαρμένο κλήρο της εκκλησίας της Κύπρου(που ο Χριστός θα εχαρακτήριζε Φαρισαίους) όσο και οποιουσδήποτε άλλους κεφαλαιοκράτες,και σε όσους άλλους δέχονται επιθέσεις κατά της αξιοπρεπούς ζωής με πρόσχημα την “κρίση”.

Οι κομματικά ελεγχόμενες συντεχνίες(από κόμματα που δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να διαπραγματευτούν με τον αρχιεπίσκοπο για πολιτικό ώφελος) δεν μπορούν εξ ορισμού να αποτελέσουν πραγματικό σύμμαχο των εργαζόμενων.

Προτείνουμε ακηδεμόνευτο αγώνα,μέσω αυτοοργάνωσης σε σωματείο βάσης μαζί με όλους τους υπόλοιπους υπαλλήλους επιχειρήσεων της αρχιεπισκοπής,τo οποίo μέσω δυναμικών απεργιών και κινητοποιήσεων και καμία διάθεση συμβιβασμού με τους καταπιεστές θα καταφέρει όχι μόνο να μείνουν οι συνάδελφοι τους στην εργασία τους,αλλά και να διασφαλιστούν αξιοπρεπείς όροι εργασίας και ζωής για τους ίδιους και τις οικογένειες τους.

ΟΥΤΕ ΣΕΚ ΟΥΤΕ ΠΕΟ ΟΥΤΕ ΠΑΣΥΔΥ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ

Απο: m4trix87

http://islandanarchy.forumotion.net/t2458-topic

Ενοικιάζονται Εργαζόμενοι

Το καπιταλιστικό σύστημα δημιούργησε την «αγορά εργασίας». Οι καπιταλιστές κινούνται ως αγοραστές εργατικής δύναμης. Ο εργάτης παράγει πολύ παραπάνω για τον καπιταλιστή   σε σχέση με αυτά που ο καπιταλιστής ξοδεύει για την αγορά της εργατικής δύναμης, των πρώτων υλών και των μέσων παραγωγής. Προκύπτει λοιπόν η υπεραξία.  Λειτουργιά που βασίζεται στην μετατροπή του εμπορεύματος σε χρήμα και του χρήματος πάλι σε εμπόρευμα στην οποία όμως το χρήμα αυξάνει συνεχώς.

Οι καπιταλιστές υπάρχουν χάριν της υπεραξίας έτσι με την πρόοδο των χρόνων βρίσκουν όλο και περισσότερες αφορμές για την καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων  των εργαζομένων όπως σημειώνεται το τελευταίο διάστημα, με τη πρόσχημα την «οικονομική κρίση». Υπό την απειλή της απόλυσης και τον εφιάλτη της ανεργίας καλούνται εκβιαστικά οι εργαζόμενοι να  αποδεχτούν ατομικές συμβάσεις εργασίας, μετατροπής βασικών όρων της εργασιακής σχέσης όπως τα ελαστικά ωράρια εργασίας (περικοπή ωρών εργασίας) με αντίστοιχη ή μεγαλύτερη αποκοπή αποδοχών. Αυτές οι «ατομικές συμφωνίες», που επιβάλλονται από τον εργοδότη, έχουν εξαιρετικά δυσμενή αποτελέσματα για τον εργαζόμενο, αφού ουσιαστικά μετατρέπουν τη μόνιμη σε μερική ή σε «εκ περιτροπής» εργασία και οδηγούν στην απώλεια εργασιακών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.

Είναι γεγονός πως το φαινόμενο της ενοικίασης εργαζομένων τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Πολλές εταιρίες (ειδικά εργοληπτικές) με το πρόσχημα ανάληψης συγκεκριμένου έργου προσλαμβάνουν εργαζόμενους τους οποίους  τους χρησιμοποιούν ως τη λήξη  του έργου με συμβάσεις προσωρινής απασχόλησης. Και ενώ συμβάλουν τα μέγιστα στα υπέρογκα κέρδη των εταιριών με πενιχρές αποδοχές και σε πολλές περιπτώσεις παροχές πολύ λιγότερες από αυτές που περιγράφονται στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ουσιαστικά όμως εργάζονται στην ίδια θέση για πολλά έτη χωρίς να απολαμβάνουν μέρος αυτού που παρήγαν λόγο της απόλυσης και της επαναπρόσληψης τους σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Άλλη μια κατηγορία εργαζομένων που βιώνει με παρόμοιο τρόπο τον εργασιακό εξευτελισμό είναι αυτή τον ξενοδοχοϋπαλλήλων. Όπου οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται κατά τις καλοκαιρινές περιόδους με των κατώτατο μισθό στην καλύτερη των περιπτώσεων και απολύονται με το πέρασμα της περιόδου αυτής για να επαναπροσληφθούν την επόμενη χρονιά πάλι με τον ίδιο άθλιο μισθό,  όπως φυσικά και σε τόσα άλλα επαγγέλματα αφού οι τακτικές αυτές έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρο σχεδόν τον ιδιωτικό τομέα.

Ο εργασιακός μεσαίωνας επιστρέφει …

Στην περίοδο του μεσαίωνα οι άνθρωποι εξαναγκάζονταν να δουλέψουν κάτω από την απειλή της αφαίρεσης της ζωής τους. Στις μέρες μας αντικαταστάθηκε από τις αόρατες αλυσίδες που δένουν τους ανθρώπους με τους χώρους εργασίας, όπως ο πραγματικός φόβος της πείνας, της φυλάκισης λόγω των χρεών τους, είτε των πλαστών υλικών αναγκών που τόσο μεθοδικά του δημιούργησαν. Ο άνθρωπος όπως στον μεσαίωνα έτσι και σήμερα συνεχίζει να βρίσκετε σε μια κατάσταση υποδούλωσης, συμβιβασμού, καθημερινής εξαθλίωσης , στερώντας του τη χαρά της δημιουργίας, της ελεύθερης συνύπαρξης, την αυτοδιαχείριση των αναγκών της ίδιας του της ζωής. Η εργασιακή αυτή υποδούλωση του ανθρώπου μπορεί να ονομαστεί  εύστοχα και σαν μισθωτή σκλαβιά.

ΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ…