Ανεπιθύμητος ο Νετανιάχου στην Κύπρο

Ανεπιθύμητος ο Νετανιάχου στην Κύπρο

Όχι στη συμμαχία με τους δολοφόνους των Παλαιστινίων

 

Η επίσκεψη του ακροδεξιού πρωθυπουργού του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου στην Κύπρο στις 16 Φεβρουαρίου είναι πρόκληση προς τα δημοκρατικά αισθήματα κάθε δημοκρατικού πολίτη του τόπου μας που δεν ξεχνά ότι τα χέρια του είναι βαμμένα με το αίμα χιλιάδων αθώων Παλαιστινίων.

Η κυβέρνηση του Νετανιάχου και το Ισραηλινό κράτος γενικότερα συνεχίζει να δολοφονεί, να συλλαμβάνει και να βασανίζει αθώους Παλαιστινίους, συνεχίζει τις βίαιες εξώσεις Παλαιστινίων από τα σπίτια τους συνεχίζει τον εποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών καθώς και την πολιορκία της Γάζας.

Σήμερα το τρομοκρατικό κράτος του Ισραήλ κλιμακώνει την επιθετικότητα στο Ιράν με την ανοχή και την στήριξη των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μπορεί ο άξονας Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ να θεωρείται στρατηγικά πολύτιμος για τις διεκδικήσεις και των τριών αρχουσών τάξεων και να απολαμβάνει την υποστήριξη των ΗΠΑ καθώς εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς τους στην περιοχή, αλλά αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα σύνορα του Ισραήλ θα επεκταθούν μέχρι την Πάφο και τον Πειραιά. Η συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ σημαίνει εμπλοκή στους άγριους ανταγωνισμούς της περιοχής που ανοίγουν την πόρτα για νέους πολέμους και νέα εγκλήματα

Δεν έχει περάσει και τόσος καιρός που χιλιάδες ελληνοκύπριοι, τουρκοκύπριοι, Παλαιστίνιοι, Ιρακινοί, Σύριοι και άλλοι πολιορκούσαμε την Ισραηλινή και την Αμερικάνικη πρεσβεία με το σύνθημα όχι άλλο αίμα για το πετρέλαιο εκφράζοντας την αντίθεση μας στην επιδρομή των Αμερικανών και των Συμμάχων τους στο Ιράκ στο Αφγανιστάν ή την εισβολή των ισραηλινών στο Λίβανο τη Γάζα ή τη Δυτική Όχθη. Ανάμεσα μας ήταν και κάποιοι από αυτούς που θα στρώσουν χαλιά για να υποδεχτούν τον Νετανιάχου  και θα του σφίγγουν με χαμόγελα το χέρι.

Δυστυχώς η μυστικοπάθεια που επεκράτησε γύρω από το πρόγραμμα της επίσκεψης Νετανιάχου δεν μας επέτρεψε να διοργανώσουμε μια άλλη υποδοχή αντάξια του εκπροσώπου του κράτους-τρομοκράτη Ισραήλ και σφαγέα των Παλαιστινίων.

Ωστόσο, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι ακτιβιστές μαζί με ακτιβιστές από τις κοινότητες Παλαιστινίων και Σύριων εκφράζουμε την αντίθεση μας για την υποκρισία της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης που για χάριν των αερίων συνάπτουν γεωπολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες με το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ.

Το σύνθημα ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ είναι ακόμα πιο  επίκαιρο τώρα που τα πετρέλαια ή τα αέρια είναι κυπριακά, ιδιαίτερα σήμερα που στη Μ. Ανατολή οι λαοί εξεγείρονται και ζητούν το δίκιο τους ενώ ο Νετανιάχου απειλεί με νέο αιματοκύλισμα την περιοχή.

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΞΟΝΑ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ-ΙΣΡΑΗΛ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Ιράν – Συρία: Όχι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις

ΟΧΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΝ

 

 

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ – KΥΠΡΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

ΚΥΡΙΑΚΗ 29 / 1 / 2012

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ  ΣΤΟ ΜΩΛΟ  (δέυτερο Parking)

ΩΡΑ: 2:30

KΥΠΡΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

Τον τελευταίο καιρό και εν μέσω μίας οξύτατης οικονομικής κρίσης, που εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους, φασίστες, ρατσιστές και εθνικιστές, επιμένουν να προβάλλουν το ζήτημα της μετανάστευσης ως το σημαντικότερο κοινωνικό πρόβλημα στο νησί, αποπροσανατολίζοντας έτσι την κυπριακή κοινωνία από τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Εδώ και καιρό, καταβάλλετε μία προσπάθεια ενίσχυσης του ρατσισμού, του εθνικισμού και της ξενοφοβίας, με την ενδυνάμωση των ακροδεξιών συμμοριών και των οργανώσεων  μίσους, με αποτέλεσμα τη νομιμοποίηση της δράσης τους στις συνειδήσεις των ανθρώπων.

Από την άλλη, τα αφεντικά και οι επιχειρήσεις επιβάλλουν τον εργασιακό μεσαίωνα, αντιλαμβάνονται το εργατικό δυναμικό ως απλό αντικείμενο υλοποίησης επικερδών σχεδίων, με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος παραγωγής και όσο το δυνατόν υψηλότερο κόστος κατανάλωσης. Έτσι, οι μετανάστες – η πιο ευάλωτη κοινωνική ομάδα του ευρύτερου πληθυσμού – καθίστανται έρμαιο στις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών για κέρδη, εξουσία, ηδονή και εκμετάλλευση. Χρησιμοποιούνται στους πιο επικίνδυνους και κακοπληρωμένους τομείς της εργασιακής εκμετάλλευσης, σε συνθήκες δουλείας, εξευτελισμού και υποβάθμισης της ανθρώπινης ύπαρξης.

Επειδή κατανοούμε πως οι μετανάστες είναι τα εξιλαστήρια θύματα στην κρίση του πολιτικού και οικονομικού συστήματος σε ολόκληρο τον κόσμο…
Επειδή αναγνωρίζουμε πως τα αληθινά προβλήματα δεν προκαλούνται από ανθρώπους με σκουρόχρωμη επιδερμίδα και φθαρμένα ρούχα, αλλά από μεγάλες κοιλιές με πολυτελείς γραβάτες και υπέρογκους τραπεζικούς λογαριασμούς…
Επειδή θεωρούμε πως κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος και παράνομος…

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των μεταναστών για ζωή, δουλειά και αξιοπρέπεια, καθώς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα να μας χωρίζει. Αντίθετα, μας ενώνει η γη που εργαζόμαστε, η ανάγκη δημιουργίας μίας καλύτερης κοινωνίας και η επιθυμία αναβάθμισης της ποιότητας ζωής, μακριά από φασιστικές ιδεοληψίες, εθνικιστικά στερεότυπα, ρατσιστικές αντιλήψεις και εξάρσεις μισαλλοδοξίας.

Για όλους εμάς, τους εργαζόμενους, φοιτητές, μαθητές, άνεργους, ο «άλλος», ο «ξένος», ο «διαφορετικός», όχι απλά δεν είναι εχθρός, αλλά είναι αδελφός, ταξικός σύντροφος, που μαζί θα προασπίσουμε το δικαίωμα στη ζωή και θα αντισταθούμε στην επίθεση της εργοδοσίας για την ανατροπή του καπιταλιστικού εκτρώματος.

Άλλωστε ο Εργάτης δεν διανοείται να έχει εχθρό εργάτη.

 

ΑΔΕΣΠΟΤΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
ΑΝΤΡΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ
DEVICTAS LIMASSOL
ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ/ΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ/ΕΣ

KΥΠΡΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ: ΚΥΡΙΑΚΗ 29 / 1 / 2012 – 15:00 KΥΠΡΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

 

ΑΦΕΤΗΡΙΑ:  ΣΤΟ ΜΟΛΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΡΚΙΝΓΚ)

Η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού δε θα μπορούσε παρά να αγγίξει και την Κύπρο. Τα αποτελέσματα της επίθεσης που οι καπιταλιστές εντείνουν ενάντια στους εργαζόμενους δεν έχει άλλο σκοπό, από το να ξεπεραστεί η κρίση εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αλλά η αλήθεια είναι αυτή: Εμείς, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία, δε δημιουργήσαμε την κρίση τους. Όπως πάντα τα κέρδη ήταν δικά τους, δικές τους  να ‘ναι και οι ζημιές.

Φορτώνουν σε εμάς τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, τα χρέη και τα ελλείμματα που το κεφάλαιο δημιούργησε. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση χαρίζει δις στις τράπεζες που συνεχίζουν να αυξάνουν τα κέρδη τους. Η ανεργία αποτελεί πλέον εφιαλτική πραγματικότητα ιδιαίτερα για τη νεολαία, έχοντας φτάσει στο μεγαλύτερο ποσοστό, ενώ οι εργασιακές συνθήκες γίνονται ακόμα πιο σκληρές.
Κι ενώ η κυβέρνηση με τη στήριξη της αντιπολίτευσης επιβάλλει πολιτική λιτότητας με περικοπές και απολύσεις, οι δυνάμεις του κεφαλαίου προσπαθούν να υποτάξουν τις όποιες κοινωνικές αντιστάσεις, με τα εκβιαστικά διλλήματα για το ενδεχόμενο ενσωμάτωσης μας στο ΔΝΤ. Ταυτόχρονα προσπαθούν να σπάσουν το ηθικό και τη ενότητα της εργατικής τάξης, στοχοποιώντας τμήματα της. Από τη μια έχουμε την επίθεση στους εργαζόμενους του δημοσίου που τους παρουσιάζουν ως δήθεν προνομιούχους και από την άλλη στοχοποιούν τους πιο σκληρά εκμεταλλευόμενους εργάτες, τους μετανάστες.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεγελιούνται από αυτή τη προπαγάνδα. Ήδη είναι ξεκάθαρο ότι οι περικοπές στο δημόσιο ήταν απλά η αρχή και τώρα η επίθεση επεκτείνεται και στον ιδιωτικό τομέα απειλώντας, ακόμα και στοιχειώδη δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων. Οι μετανάστες από τη άλλη, ζουν σε ένα μεσαιωνικό καθεστώς υπερεκμετάλλευσης που τους έχουν επιβάλει οι κυρίαρχοι. Έτσι οι εργοδότες και το κράτος θέλουν  να αποδυναμώσουν κι άλλο την αξία της εργατικής δύναμης ώστε να μεγαλώσουν τα κέρδη τους.
Ξέρουμε πως εμείς, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, δε θα βρούμε το δίκιο μας αν οι μισθοί των δημοσίων μειωθούν. Ξέρουμε ότι δε θα μπουν στη δικιά μας τσέπη όσα τους κόψουν και ξέρουμε ακόμα καλύτερα, ότι αν η επίθεση ενάντια σε αυτούς περάσει, εμείς θα χάσουμε ακόμα περισσότερα. Ξέρουμε, εμείς οι πιο παλιοί εργαζόμενοι, ότι αν οι νέοι πάρουν χαμηλότερους μισθούς από μας, τότε θα ‘ρθει αργά ή γρήγορα και η δικιά μας η σειρά. Ξέρουμε, εμείς οι νέοι εργαζόμενοι, ότι αν μας πάρουν στη δουλειά με χαμηλότερο μισθό από τον παλιότερο εργαζόμενο που απέλυσαν, με την ίδια ευκολία θα διώξουν κάποτε και μας. Ξέρουμε, εμείς οι Κύπριοι εργαζόμενοι, ότι η εκμετάλλευση των μεταναστών και το φθηνό εργατικό δυναμικό μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να φέρει σε εμάς. Όχι γιατί δε μπορούμε να τους ανταγωνιστούμε που μας «τρώνε» τις δουλειές, ούτε γιατί θέλουμε να τους υπερασπιστούμε από φιλανθρωπία ή συμπόνοια. Είναι γιατί ξέρουμε ότι όταν ένα κομμάτι των εργαζομένων τυγχάνει μεγάλης εκμετάλλευσης, τότε θα ‘ρθει και η σειρά για το άλλο. Γιατί όταν ένα κομμάτι βρίσκεται σε δύσκολη θέση (πχ. παράνομη διαμονή, ανασφάλιστη και μαύρη εργασία) θα δεχθεί να εργαστεί με πολύ χειρότερους όρους, κάτι που θα αναγκάσει το υπόλοιπο κομμάτι σε υποχωρήσεις. Ξέρουμε επίσης ότι οι συντάξεις μας δε θα κινδύνευαν, αν οι ξένοι εργάτες είχαν κοινωνικές ασφαλίσεις. Αλλά η παράνονη διαμονή, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία δεν υφίστανται γιατί δε μπορούν να παταχθούν, αλλά γιατί ακριβώς συμφέρουν το κεφάλαιο και την εργοδοσία. Για να αποδυναμώνουν συνολικά όλους τους εργαζόμενους. Άραγε λοιπόν, ποιος είναι ο εχθρός;;;
Οι εργαζόμενοι όπου κι αν δουλεύουν, έχουν να κερδίσουν μόνο αν ενωθούν ενάντια σε αυτούς που θέλουν να τους ισοπεδώσουν.  Κύπριοι και ξένοι εργάτες πρέπει να παλέψουν μαζί για ίσα δικαιώματα και κατακτήσεις, η ενότητα είναι ο μόνος τρόπος να έχουν αντίκρυσμα οι αγώνες τους. Αυτή η κατάσταση μπορεί να ανατραπεί μόνο αν υπάρξει άμεση και αποφασιστική αντίσταση στη βάση της ταξικής και συνδικαλιστικής ενότητας και αλληλεγγύης.
Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα ούτε από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, καθώς ο ολοκληρωτικός έλεγχος τους από τις κομματικές γραφειοκρατίες, τις έχουν μετατρέψει σε κομματικά όργανα όπου οι βολεμένες ηγεσίες προωθούν τον πελατειακό και ξεπουλημένο διαχειριστικό συνδικαλισμό, που συνήθως συμβιβάζεται ή ακόμα και ταυτίζεται με τα εργοδοτικά συμφέροντα. Όλοι μαζί οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν τη πλάτη σε όλους αυτούς που τους εκμεταλλεύονται και να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους, να αυτοοργανωθούν παλεύοντας για τις ανάγκες τους. Για να γίνει αυτό πρέπει να δημιουργηθούν σωματεία βάσης όπου θα λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά με γενικές συνελεύσεις και θα έχουν ταξική σύνθεση, δεν θα έχουν θέση εκεί κομματικά στελέχη ή αφεντικά.
Διαδηλώνουμε και φωνάζουμε ότι βρισκόμαστε στο πλάι των ξένων εργατών, απορρίπτοντας και πολεμώντας κάθε φωνή που προσπαθεί να τους ενοχοποιήσει για την κατάσταση που η κρίση δημιουργεί.  Παλεύουμε για τα δικαιώματά τους στην εργασία, την ασφάλιση, τα αξιοπρεπή μεροκάματα και την αξιοπρεπή ζωή ξέροντας ότι παλεύουμε ταυτόχρονα και για μας, τους ντόπιους εργαζόμενους. Καλούμε τους όλους τους εργαζόμενους, γυναίκες και άντρες, νέους και παλιότερους, δημόσιους και ιδιωτικούς υπάλληλους, Κύπριους και ξένους να τολμήσουν να κοιτάξουν στα μάτια τον πραγματικό τους εχθρό και μαζί να πορευτούμε στον αγώνα της διεκδίκησης των κοινών δικαιωμάτων μας.
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ
ΚΥΠΡΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ
Αδέσποτοι Σύντροφοι

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λεμεσού
ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ
Devicta Limassol
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Αλληλέγγυες και Αλληλέγγυοι

Νίκη των απεργών στα λεωφορεία Λευκωσίας

Πληρώνονται σήμερα τους μισθούς τους για τον Δεκέμβριο περιλαμβανομένων και των ημερομισθίων των ημερών της απεργίας. Η εταιρεία δεσμεύτηκε ότι θα καταβάλλει τους μισθούς στο τέλος του κάθε μήνα και ότι προσεχώς θα καταβάλει και τα λεφτά που αντιστοιχούν στα Ταμεία Προνοίας των εργαζομένων.

Η επ’ αόριστον απεργία λήγει σήμερα στην τρίτη της μέρα και από άυριο τα λεωφορεία θα λειτουργούν κανονικά.

Εν τω μεταξύ η ΟΕΒ απαιτεί ήδη από χτες πάγωμα μισθών και ΑΤΑ για το 2012 και αναστολή της εισφοράς στο Ταμείο Προνοίας στους μεγαλύτερους κλάδους του ιδιωτικού τομέα ακολουθώντας έτσι τις εξελίξεις στον δημόσιο και τραπεζικό τομέα.

Την δευτέρα 9/1/2012 η ΟΕΒ θα έχει συνάντηση με την ηγεσία της ΣΕΚ και της ΠΕΟ για επαναδιαπραγμάτευση των συλλογικών συμβάσεων της μεταλλουργικής βιομηχανίας, της ξυλουργικής, της οικοδομικής, των εισαγωγέων οχημάτων, των τυπογραφείων και των νοσηλευτηρίων.

Η φόρα που πήραν οι εργοδότες πρέπει να ανακοπεί. Τυχόν καινούργια υποχώρηση των συνδικάτων θα ισοδυναμεί με αυτοκτονία.

Όταν οι Κυπραίοι μικρο/αστοί ανακαλύπτουν το Μπλοκ 10 μέσα που την εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης

Αρχής γενομένης αποσαφηνίζω, πρόκειται εσκεμμένα να αποφύγω μικρές ή μεγάλες σημειώσεις οι οποίες θα οδηγούσαν με ασφάλεια τες συνειρμικές σκέψεις των αναγνωστών να εξακτινώνονται από τζιαι πρός / πρός – τζιαι – από, μια μακράν ιστορική’ τζιαι εννοιολογική αψιμαχία στα θεωρητικά πεδία [τόσον στην  αισθητική όσο τζιαι στην φιλοσοφία της τέχνης, διά-χώρο-χρονικά ομιλώντας] μεταξύ των aesthetic cognitivists τζιαι των noncognitivists. Ο λόγος που θα αποφύγω να το κάμω, συνειδητά, εν επειδή θέλω το κείμενο να είναι κατανοητό που οποιονδήποτε / οποιανδήποτε δεν έτυχε να ασχοληθεί, ή να εμβαθύνει μέσα σε αναφορικά πλαίσια, ή, παρά-των-πλαισίων, είτε της τέχνης είτε των πολιτικών ζητημάτων πίσω που την τέχνη. Ο ατελής τζιαι εθελοντικά σπασμένος κύκλος των μικρoγραφικών  σημειώσεων που θα ακολουθήσουν γράφεται με αφετηρία μια εικαστική έκθεση η οποία θα εκτίθεται στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας. Συγκεκριμένα μια εγκατάσταση χώρου, η οποία φέρει τον τίτλο Untitled 10 τζιαι θα είναι σε έκθεση μέχρι τις 26 / 2 / 2012. Δημιουργός είναι ο αρχιτέκτονας Άλκης Χατζηανδρέου. Θα κοιτάξουμε τες σημειώσεις που ακολουθούν ως ένα Τόπο σπασμένων μικρογραφιών. Όχι γιατί δεν με παίρνει ο χρόνος, ή, οι αναπνοές μου, ως προς το να μεγαλώσω τον κύκλο των σκέψεων τζιαι να τον κλείσω με προσοχή τζιαι φροντίδα. Μα γιατί, δεν θα ‘θελα να τον χαρίσω αυτόν τον χρόνο. Όχι στες νοερές αδυνατότητες αλληλεγγύης που αντικατοπτρίζονται με εναλλασσόμενα σταθερές  αλληλουχίες εις τες τρεις συνιστώσες: Καλλιτέχνης – Κοινό – Χώρος, όσο αφορά την συγκεκριμένη εικαστική έκθεση τζιαι τους εν δυνάμει σκλαβωμένους, νοερούς Τόπους της.

Σε αντίποδα θα ζωγραφίσω στη ροή του κειμένου με λέξεις ένα μικρογραφικό Τόπο τρισδιάστατου εμετού. Ένα κιτρινοπράσινο εμετό ο οποίος θα στέκει ως μετά-μεταμοντέρνα διαδραστική γλυπτική εγκατάσταση χώρου έξω που τα ιδρύματα της εξουσιαστικής ιδρυματοποίησης της τέχνης, έξω που τον θάνατο, της τέχνης, ή, της συνείδησης. Έξω που τες αδυνατότητες των ναφθαλίνων τζιαι Μέσα που την ζωή πρός τη ζωή. Τζιαι θα τον χαρίσω, με προσοχή τζιαι φροντίδα [που ίσως, η προσοχή τζιαι η φροντίδα να ‘τανε άλλες ως-λέξεις για την αγάπη τζιαι για την αλληλεγγύη] στους συντρόφους τζιαι στες συντρόφισσες που αγωνίστηκαν τζιαι αγωνίζονται με αγάπη τζιαι αλληλεγγύη για τους συνανθρώπους μας που είναι μέσα στες φυλακές. Τζιαι θα τον χαρίσω, με την ίδια προσοχή τζιαι φροντίδα, σε ένα κύριο που έφερε τα μικρά παιδιά του έξω που το υπουργείο εσωτερικών μαζί μας όταν είχαμε πάει για το Μπλοκ 10 πρόσφατα. Τούτη εν μια που τες ελπίδα μας, ότι το σήμερα, ένεν ποττέ χαμένο. Μπροστά που τον τρομονόμο. Όχι σε απόσταση ασφαλείας πίσω του, μακριά του, τζιαι κρυμμένα. Μπροστά του. Να υπάρχουν ακόμα Κυπραίοι, μπροστά που τον τρομονόμο. Τζιαι  να υπάρχουν ακόμα Κυπραίοι που να φέρνουν τα παιδιά τους, μπροστά που τον τρομονόμο. Γιατί η ασχήμια, της εξαθλίωσης των συνανθρώπων μας μέσα στες φυλακές που τον κρατικό τζιαι τον νομικό τρομονόμο, γιατί η ασχήμια, της επιβολής του εξουσιαστικού τρομονόμου, γιατί η ασχήμια, τζείνων που εχάσαν τζιαι χάννουν την Ανθρωπιά τους, κατακερματίζεται’ τζιαι ππέφτει ανήμπορη να υψωθεί, μπροστά στην ομορφκιά που έχουν οι αναπνοές της αγνότητας μέσα στα μάθκια των παιδιών.

Ο «αριστερός» τρομονόμος τούτης της κυβέρνησης’ τζιαι ο «δεξιός» τρομονόμος των παρελθοντικών ή των κατοπινών κυβερνήσεων, κατακερματίζεται μπροστά που την ομορφκιά της εσωτερικής αγνότητας τζιαι ανοιχτοσύνης που φέρει η αγάπη. Αγαπούμεν τζιαι αγωνιζόμαστεν. Με την καρδιά μας. Τζιαμέ όπου θέλουν να μας κλείσουν να μας περιορίσουν να μας φιμώσουν να μας τσακίσουν, να είμαστεν ως μη-ύπαρξης τζιαι να σκύβουμεν ομοιογενοποιημένοι το κεφάλι μας κάτω που τους ζυγούς των τρομονόμων τους, εμείς παραμένουμεν ανοιχτοί τζιαι ελεύθεροι, τζιαι απεριόριστοι να αγαπούμεν απεριόριστα. Αγαπούμεν τζιαι αγωνιζόμαστεν. Με την καρδιά μας. Γιαυτό τζιαι κάθε φορά που στεκούμαστε μπροστά που τους μπάτσους, είτε ήσαν οι «δεξιοί» μπάτσοι του παρελθόντος είτε ένουν οι «αριστεροί» μπάτσοι του παρόντος, κοιτάζουμεν τους μέσα στα μάθκια. Τζιαι έν τα σύρνουμεν ποττέ χαμηλά τα μάθκια μας. Για να ξέρουν. Πως όση τζιαι αν είναι η ασχήμια του τρομονόμου, δεν μπορούν να μας λερώσουν. Κανένας μώλωπας πάνω στο δέρμα μας που τους μπάτσους, δεν μπορεί να μας λερώσει. Αναπνέουμεν ελεύθερα. Τζιαι όσον αναπνέουμεν Ελεύθερα, έχουμεν την δυνατότητα να αγαπούμε. Τζιαι τον «μαύρο», τζιαι τον «άσπρο», τζιαι τον «τζίτρινο», τζιαι τον «καφέ». Κανένας «δεξιός και αριστερός» τρομονόμος δεν θα σταματήσει τους αγώνες μας.

Καλλιτέχνης – Κοινό – Χώρος. Τον κύριο Άλκη Χατζηανδρέου που «στήννει εικαστικές εγκαταστάσεις χώρου» με αφετηρία το Μπλοκ 10 τζιαι τους μετανάστες τζιαι το άσυλο, μέσα σε ένα χώρο όπως το Δημοτικό Κέντρο Τεχνών ο οποίος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης, δεν τον είδα να κόπτεται ως προς το να οργανωθεί συλλογικά είτε μαζί μας είτε με άλλα οργανωμένα κοινωνικά σύνολα στες κινητοποιήσεις που εκάμαμεν για το Μπλοκ 10 τζιαι τους μετανάστες, ούτε πρόσφατα, ουδέ στο παρελθόν. Θα ήτανε βλέπεις, πολύ, πολύ απασχολημένος. Με το αν θα τελειώσουν τα τυπώματα των προσκλήσεων για την έκθεση του στην ώρα τους, με το αν η γραμματοσειρά στες προσκλήσεις είναι δόκιμη αρκετά ως ώστε να αρμόζει στο ευγενές και υψηλό «επίπεδο» [επίπεδο δάπεδο, που θα ελάλεν τζιαι ο Adorno] του «Χώρου» στον οποίο θα εγκατασταθεί η εγκατάσταση, με το αν θα πιάσουν τα περιοδικά τζιαι οι [άσχετοι με την τέχνη] δημοσιογράφοι της «ως-τέχνης» στην ώρα τους τα διαφημιστικά δελτία τύπου, με το αν θα προλάβουν να προβάλουν εις ώραν ορθήν τες «κοινωνικό-πολιτικές εικαστικές του ανησυχίες» οι εφημερίδες. Ώραν ορθήν. Για να υπάρχει η προσ-έλευσης. Του κοινού. Το «κοινό». Το κοινό που θα λουστεί, και θα αρωματιστεί, και θα χτενιστεί,  για να παρευρεθεί μαζί με τες «κοινωνικό-πολιτικές του ανησυχίες» [επειδή εν hip τάση, γιαγιά, το να έσχεις  κοινωνικό-πολιτικές ανησυχίες] στην εικαστική έκθεση που αναφέρεται σε ένα μετέωρο αφαιρετικό Μπλοκ 10, τζιαι σε κάτι μετέωρους αφαιρετικούς μετανάστες, τζιαι σε ένα μετέωρο αφαιρετικό άσυλο.

Αλλά βλέπεις γιαγιά, υπήρξε σε κάποια χωροχρονική στιγμή ένας Γάλλος curator, που τζείνους που διδάσκουν το «έργο» τους μέσα στα πανεπιστήμια [art curator γιαγιά εν όπως πχ η πατρόνα σε ένα μπουρδέλλο, αν θα μιλήσουμε για την κεφαλαιοποίηση της τέχνης τζιαι την τέχνη σαν εμπόρευμα] ο οποίος αποφάσισε ότι εν hip τζιαι trendy η τάση [ότι εν μοδάτη τάση γιαγιά] του νομαδισμού τζιαι των κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων τα οποία οφείλουν να επαναπροσδιοριστούν στην σύγχρονη τέχνη [μέσα που τα αρώματα τζιαι τα λουσίματα του «κοινού»] τζιαι ευρέθηκαν κάποιοι άλλοι curators σε άλλες χώρες γιαγιά τζιαι είπαν «ναι εν hip η τάση» τζιαι έτσι εδραιώθηκε, τζιαι γυρεύκουν να βρίσκουν καλλιτέχνες που κάμνουν κάτι που νομίζουν ότι εν hip, για να ικανοποιείται ο curator πώς εν hip οι επιλογές του, τζιαι μέσα, στες «σωστές» «τάσεις» της τέχνης. Τζιαι έτσι γιαγιά, κολυμπούν ούλλοι μαζί, καλλιτέχνες – κοινό – curators, μέσα στην αφαιρετικότητα τζιαι τον μετεωρισμό τάσεων που τες βιώννουν μέσα που τα γυαλλιστερά art journals, μα όχι γιαγιά, μέσα που ειλικρινής αιτίες. Άλλο πράμα η αφορμή, τζιαι άλλο η αιτία. Αλλά τούτο εσύ ξέρεις το γιαγιά. Τζιαι ας μέν επίες σε πανεπιστήμια. Ξέρεις όμως γιαγιά… το «άλλο η αφορμή τζιαι άλλο η αιτία» έν το διδάσκουν, γιατί θα έπρεπε a posteriori το ανθρώπινο ζώο να δεχθεί μια που τες ασχήμιες της κατάστασης του. Τζιαι ο ναρκισσισμός του έν θα το επέτρεπε τούτο γιαγιά, ώ, τι εξαίσια όλα, ώ, πόσο όμορφά αλήθεια. «Αλήθεια».

Τον κύριο Άλκη Χατζηανδρέου δεν τον είδα να κόπτεται να οργανωθεί συλλογικά για το Μπλοκ 10 τζιαι τους μετανάστες, όταν είχαμε πρόσφατα τες κινητοποιήσεις για το Μπλοκ 10, ή στο παρελθόν. Ναι, πού να σου μείνει χρόνος για κινητοποίηση τζιαι αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους σου, όταν έσχεις να κάμεις «εγκατάσταση χώρου με κοινωνικό-πολιτικές ανησυχίες» στο ίδρυμα. Ήτανε πολύ, πολύ απασχολημένος ο κύριος αρχιτέκτονας. Είμαι αυστηρή, με τον καλλιτέχνη; Ερωτώ, τον εαυτό μου, εάν είμαι αυστηρή, με τον καλλιτέχνη. Μα η απάντηση, δεν έρχεται μέσα από τη δικιά μου φωνή. Μα μέσα από την ευγενική παράκληση του Γκουργκέντς Κορκμαζέλ, γνωστός και ως  Γκουρ Γκεντς, στο ποίημα του «Όχι ποιήματα, νερό». Τζιαι η απάντηση του, τζιαι η φωνή του, αναπνέουν με ζωή, αναπνέουν με φως. Αναπνέουν κόντρα στους θανάτους. Υψώνεται υπερίπταται αναπνέει η φωνή του τζιαι λεει «Τόση ποίηση για ένα τόπο τόσο μικρό, παρακαλώ μή γράφετε άλλο, φυτέψτε ένα δέντρο, φυτέψτε νερό». Τζιαι γίνεται φως τζιαι ζωή τζιαι αγάπη το ποίημα του, οι λέξεις του. Τζιαι ακούω, μέσα που τα λόγια του Γκουρ Γκεντς αντίλαλο την φωνή μου, τζιαι η φωνή μου λέει «Παρακαλώ μήν κάνετε εικαστικές εγκαταστάσεις χώρου για τους μετανάστες, κατεβείτε στους δρόμους» «Παρακαλώ μήν κάνετε εικαστικές εγκαταστάσεις χώρου για τους μετανάστες μέσα στην εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης, πάρτε την εικαστική σας εγκατάσταση στον δρόμο. Στήστε την έξω που τες φυλακές, να δω τα αρχίδια σας μπροστά από τον τρομονόμο αφού κόπτεστε, τάχα, ενάντια στον τρομονόμο. Στήστε την στην Λήδρας, να πάει το μήνυμα σας στους περαστικούς αφού κόπτεστε, τάχα. Μα όχι, εσείς δεν κόπτεστε να πάει μήνυμα αλληλεγγύης, κόπτεστε για το ίδρυμα, της τέχνης. Γιαυτό και το επιλέξατε, αντί του δρόμου. Κόπτεστε για τες τυπωμένες προσκλήσεις. Τζιαι τα άρθρα στην εφημερίδα ή στο περιοδικό, των δημοσιογράφων που νομίζουν ότι τέχνη είναι τα μέγαρα πολιτισμού τζιαι τα δημοτικά μουσεία / πινακοθήκες»

Ο μακαρίτης ο Adorno ελάλεν museum and mausoleum are connected by more than  phonetic association. Museums are the family Sepulchers of art. Μα οι σκλάβοι βαδίζουν με τους θανάτους, ποττέ με την ζωή. Οι σκλάβοι μυρίζουν ναφθαλίνες. Το ίδρυμα της τέχνης, τζιαι το ίδρυμα της φυλακής. Ναφθαλίνες θανάτοι ναφθαλίνες. Κύριε Άλκη Χατζηανδρέου, σας παρακαλώ, μέν μου μιλάτε για τους συνανθρώπους μου, τζιαι για την ελευθερία τους. Όχι κάμνοντας το μέσα από ένα ίδρυμα. Τζιαι μέν μιλάτε για τους συνανθρώπους μου, τζιαι για την ελευθερία τους, σε κανέναν, σε κανέναν που ούλλους όσους εκινητοποιηθήκαν τζιαι κινητοποιούνται με αλληλεγγύη για το Μπλοκ 10, στον δρόμο. Στον δρόμο. Σε τζείνους που φυτέφκουν νερό, μέν μιλάτε κύριε Άλκη Χατζηανδρέου. Μιλήστε στο «κοινό» σας. Σε μικρο/αστούς Κυπραίους που ανακαλύπτουν το Μπλοκ 10, τζιαι την εξαθλίωση του συνανθρώπου τους, μέσα που την εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης. Με τα ρουχούθκια τους τα καθαρά, τα ακριβά, που στολίζονται και αρωματίζονται για να έρτουν στο ίδρυμα, να χειροκροτήσουνε τον καλλιτέχνη όταν αυτός έχει «κοινωνικό-πολιτικές ανησυχίες μέσα από εικαστικές εγκαταστάσεις χώρου». Τζιαι για να τους αποθανατίσει ο φακός πως υπήρξανε και αυτοί, ώ, πόσο σημαντικό, πόσο πνευματώδες, ώ πόσο εξαίσιο, στα εγκαίνια [άλλης μίας] εικαστικής έκθεσης. Μιλήστε στους curators που σας εθκιάλεξαν. Που ούτε τζείνοι, αλήθεια, ούτε τζείνοι εκατεβήκαν μαζί μας στον δρόμο για τους συνανθρώπους μας μέσα στο Μπλοκ 10 κύριε Χατζηανδρέου. Μιλήστε με τους curators σας, τζιαι χειροκροτήστε ούλλοι μαζί χαρωπά τζιαι περήφανα, τες «κοινωνικό-πολιτικές σας ανησυχίες μέσα που τες εγκαταστάσεις χώρου» σε ιδρύματα όχι της τέχνης, αλλά, «μιάς ώς τέχνης». Τζείνης, που πάει χέρι-χέρι με την Κοίμηση [τζιαι δεν εννοώ μόνο την Κοίμηση του Αγώνα] Μιλήστε τζιαι με άλλους «καλλιτέχνες» που θα έρθουν, για να αυτο-και-αλληλο-θαυμαστείτε, ούλλοι μαζί μέσα σε ιδρύματα. Μέσα στα ιδρύματα του θανάτου της τέχνης, της κεφαλαιοποίησης της τέχνης τζιαι της ναφθαλίνης. Όσο τζιαι να ντύσεις τζιαι να ξεντύσεις κάτι σαν «hip», πάλε θα βρωμά ναφθαλίνες.  Γιορτάστε ούλλοι μαζί περήφανα ακόμα ένα θάνατο της, τζιαι την αδυνατότητα της να υπάρξει ώς αυτόνομη τζιαι ελεύθερη, όσον θα υπάρχουν ιδρύματα.

Το σημείωμα που «ακολουθεί» την έκθεση σας, το έχω διαβάσει. Δυστυχώς δεν με συγκινήσανε ούτε καν οι αναφορές σας στον Agamben. Βλέπετε κύριε αρχιτέκτονα, θα ήτανε όλα πολύ, πολύ πιο εύκολα, θα ήτανε όλα πολύ πιο εύκολα ως προς το να σας πιστέψω. Εάν είχατε στήσει την εγκατάσταση σας έξω από τες φυλακές. Μέσα στη Λήδρας. Έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών. Μέσα στο αεροδρόμιο Λάρνακας χωρίς να έχετε ζητήσει a priori άδεια για να το κάνετε. Βλέπετε κύριε αρχιτέκτονα, η τέχνη, είναι πολύ περισσότερα από όσα νομίζετε, δεν αρκούνε 6 γραμμές του Agamben. Ουδέ ούλλη η ανθολογία του. Πρέπει να έσχεις τζιαι την διαύγεια, να αντιλαμβάνεσαι την διαφορά του φαντασιακού Σου με το υπαρκτό Σου, τζιαι επίσης, της αφορμής Σου με την αιτία Σου. Τες επιλογές είσχες τες, κύριε αρχιτέκτονα. Είδαμεν τες επιλογές σου, συλλογικά. Ξέρεις; Υπάρχουν τζιαι άτομα μες τούτο το μικρό νησί που μπορούν, να αναπνέουν. Αντί να αναπνεύσουμε όμως τζιαι να δούμε το έργο σου ώς Πράξης, αλληλεγγύης, τζιαι να πάρουμε μέσα μας φως τζιαι Αγάπη, το έργο σου στέκεται καννιβαλιστικά. Να ρουφήσει τες έρμες «γυμνές ζωές» των μεταναστών στο Μπλοκ 10, για να σε γράψουν εσένα τα γυαλλιστερά περιοδικά τζιαι οι πολυδιάβαστες εφημερίδες. Γιαυτό εθκιάλεξες το ίδρυμα τζιαι όχι τον δρόμο, για την «εικαστική εγκατάσταση» σου. Βλέπεις, παρόμοιες «επιλογές» είδα πολλές φορές, σε διάφορες χώρες. Τζιαι πάντα κάμνετε με να θέλω να στρέψω, με τες αλληλουχίες των «επιλογών» σας, ώς προς το να υψώσετε κάτι που νομίζετε ότι «εν τέχνη», ενώ υψώνετε την ανασφάλεια ενός «εγώ» που επιδιώκει να τραφεί καννιβαλλιστικά με την καννιβαλλιστική αποδοχή  ίδρυμα – κοινό – περιοδικά – προβολέας. Προκαλούν μου ναυτία οι καννίβαλλοι, οι βρικόλακες πάνω στον πόνο του συνανθρώπου τους. Να ρουφάτε τον πόνο του για 10-12 σελίδες στα γυαλιστερά περιοδικά. Όχι κύριε αρχιτέκτονα, δεν θα παρευρεθώ στην έκθεση σας. Ούτε εγώ, ούτε οι σύντροφοι μου, ούτε οι συντρόφισσες μου, ούτε τζιαι η Αγάπη. Ούτε τζιαι η αλληλεγγύη. Θα παρευρεθεί όμως η αδυνατότητα σας.

Καννίβαλλισμοί. Οι καννιβαλισμοί, δεν μπορούν να μιλήσουν για τες «γυμνές ζωές» του Agamben, μέσα από ένα εξουσιαστικό ίδρυμα. Πέραν που άκρατα κωμικό, εν ταυτόχρονα τζιαι ντροπή. Τζιαι οι αλληλουχικές νοερές συνειδητές σκλαβιές εν ντροπή, ντροπή προς την ελευθερία που δεν της αξιώνουμε να σταθεί Συλλογικά. Ο / η καλλιτέχνης σκλάβος του προβολέα τζιαι των περιοδικών τζιαι των curator, ο / η curator σκλάβος του χορηγού τζιαι του διοικητικού συμβουλίου τζιαι του ινστιτούτου τζιαι του ιδρύματος, το κοινό σκλάβος της τάχα πνευματικότητας του ή του φωτογραφικού κλικ των εγκαινίων τζιαι να βουρά ακέφαλα σε εκθέσεις ότι ‘νά ναι. Σκλάβοι, ούλλοι μέσα σε ένα ανασφαλές «Εγώ» τζιαι τα δεσμά του. Σκλαβώνεται ο ένας στην αποδοχή του άλλου, λούζεται – αρωματίζεται – χτενίζεται, πάλε φορεί αλυσίδες όμως. Όταν οι μικρο/αστοί Κυπραίοι ανακαλύπτουν το Μπλοκ 10 μέσα που την εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης, η εσωτερική φυσιο-λογία του γεγονότος ώς τέτοιο -με Αρχής γενομένης τη δυσκολία προσδιορίζεται, ώς καθολικά κωμική ή ώς καθολικά τραγική στο είδος, της εσωτερικής φυσιο-λογίας του γεγονότος προς το όλον της θέασης του. Οι συνιστώσες εν πολλές. Το ίδιο όμως, τζιαι οι επιλογές. Πάντα. Επίσης εν πάντα, πολλές οι επιλογές, για έναν / μια καλλιτέχνη ώς προς το Πού θα στήσει μιαν εικαστική εγκατάσταση. Πόσο μάλλον, αν προσπαθεί να μιλήσει οπτικά, για κοινωνικά τζιαι πολιτικά ζητήματα. Η επιλογή του χώρου όπου θα στηθεί ένα έργο, είναι δήλωση που μόνη της. Πριν καν να δεις το έργο. Η επιλογή των υλικών, αν πχ εν τούτο που ονομάζουμεν [με πολιτική χροιά στην ριζοσπαστική τέχνη] ως «ephemeral», ή αν δεν είναι  «ephemeral» τα υλικά, ή αν εν monumental τα υλικά, τζιαι ούτω καθεξής, είναι τζιαι τούτο δήλωση που μόνη της. Δεν αρκούνε ούτε 6 γραμμές του Agamben, ουδέ ολόκληρη η ανθολογία του, για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα.

[Σημείωση προς καλλιτέχνες: Οι καλλιτέχνες που επιθυμούν να πλατσουρίσουν ή να πλατσουρίζουν στα νερά του aesthetic cognitivism, καλό θα είναι να το κάμνουν τουλάχιστον σωστά, τζιαι σωστά, είναι το έξυπνα, με το cogito τα γέρημα. Αλλιώς, καταλήγουν σε κακοφτιαγμένες a priori καρικατούρες καταδικάζοντας την τέχνη τους να στέκει μισή χωρίς ολοκλήρωση στο εννοιολογικό πεδίο της οπτικής τους επικοινωνίας. Εκτός και αν, θεωρούν άπαντες θεατές ηλίθιους.]

Στες αλληλουχίες σκλαβιάς Καλλιτέχνης – Κοινό – Χώρος που είδαμεν είτε πάνω είτε σε παρόμοιας φύσης εικαστικές εκθέσεις, ο ένας σκύβει το κεφάλι ώς σκλάβος του άλλου σε μιαν αλληλουχική ορδή αλυσίδων. Διαιωνίζοντας ταυτόχρονα την αδυνατότητα της ελευθερίας. Επιλέξτε τες σκλαβιές σας ή επιλέξτε τες ελευθερίες σας. Τζιαι αν αγωνίζεστε για να Παραμένετε σκλάβοι, είτε σκλάβοι στον / στην curator που θα σας «επιλέξει» σαν καλλιτέχνες, τζιαι αν ο / η curator αγωνίζεται για να παραμένει σκλάβος στες τάσεις της τέχνης που αλλάζουνε καπιταλιστικά με τον ρυθμό της ενδυματολογικής βιομηχανίας, τζιαι αν αγωνίζεται ο / η curator για να παραμένει σκλάβος στους χορηγούς των ιδρυμάτων, τζιαι αν το κοινό αγωνίζεται για να παραμένει σκλαβωμένο στο κλικ του φωτογράφου ή στην δήθεν πνευματικότητα του, αν φορείτε τες αλυσίδες της σκλαβιάς, γιατί «αγαπάτε την τέχνη», τότε ένεν την λέξη Τέχνη που θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε γλωσσολογικά. Αλλά την λέξη Αγάπη. Όχι στην γλωσσολογία του ώς-νοήματος αλλά στην διαμέσω-εμπειρικότητα ενός νοήματος ώς-τέτοιο που να φέρει την Επίγνωση τζιαι όχι κατεστραμμένα άχρηστη Γνώση. Τζιαι μετά, αν μας παίρνει ατομικά, στην εμπειρικότητα του νοήματος να γυρέψουμεν τες συλλογικές μας Συν-Ταυτίσεις. Για να πάμεν που το «ατομικά» στο «συλλογικά», με αβίαστα κοινές αποδοχές ώς-νοήματος όχι στην ψυχο-λογία της γλωσσολογίας, αλλά στην ψυχο-λογία του συναισθήματος της αλληλεγγύης. Εμμένω περήφανα αυτιστικά επαναλαμβανόμενα στη λέξη συν-αίσθημα. Εμμένω στο σύν τζιαι εμμένω στο αίσθημα. Το αντίθετο του αισθήματος εν απονέκρωση ναφθαλίνες. Να αντικαταστήσουμε τα –λόγια, με την αγάπη. Τζιαι η αγάπη, στέκει πάντα στες Πράξεις, εν μπορεί να σταθεί μόνο στα –λόγια. Γιαυτό αν αγαπάτε την τέχνη, κάμετε την τέχνη σας αγάπη, τζιαι κάμετε την αγάπη σας πράξη. Οι επιλογές εν πάντα τζιαμέ. Τζιαι για την σκλαβιά σας, τζιαι για την ελευθερία σας.

«Τόση ποίηση για ένα τόπο τόσο μικρό

παρακαλώ μή γράφετε άλλο

φυτέψτε ένα δέντρο

φυτέψτε νερό»

Αρχίνισα τον [συγκεκριμένο] μικρογραφικό κύκλο σημειώσεων Καλλιτέχνης – Κοινό – Χώρος άνωθεν με ένα μικρό απόσπασμα έργου, από ένα σύγχρονο Τουρκοκύπριο ποιητή τζιαι κλείννω τούτον τον κύκλο σημειώσεων, με τον ίδιο ποιητή. Εμμένοντας σε ένα «Ώς άλλο» που όμως «Ένεν άλλο». Ο άλλος που έν εγώ τζιαι εγώ που είμαι τζείνος τζιαι εγώ που είμαι ούλλοι τζιαι ούλλοι που εν εγώ, που μέσα στες φυλακές, εν πολλές οι φυλακές, εν πολλές οι σκλαβιές. Εν πολλή όμως τζιαι η αγάπη, τζιαι έν πολλή η θέληση για την ελευθερία. Τζιαι ο πόθος για την ελευθερία. Όσοι αναπνέουμεν έν θα σιωπούμεν, ποττέ. Χρειάζεται όμως, συν-Ολική αφύπνιση, να αποτινάξει η κοινωνία τες συλλογικές της σκλαβιές, να αποτινάξει ο άνθρωπος τες προσωπικές τζιαι συλλογικές του σκλαβιές. Χρειάζονται όμως, προσπάθειες με αγάπη, με Συν-Αίσθημα. Χωρίς απονεκρώσεις, χωρίς ναφθαλίνες. Χρειάζεται όμως, ο μικρο/αστός Κυπραίος τζιαι η μικρο/αστή Κυπραία του 2012, να μέν ανακαλύπτει το Μπλοκ 10 μέσα που την εξουσιαστική ιδρυματοποίηση της τέχνης ή μέσα που διαφημίσεις σε γυαλλιστερά περιοδικά δίπλα που διαφημίσεις για την καινούργια Luis Vuiton αντρική ή γυναικεία τσάντα. Να μέν τους ανακαλύπτει μέσα στους οδηγούς διασκέδασης των περιοδικών τζιαι των εφημερίδων. Μα να τους ανακαλύπτει, τους Συν-ανθρώπους του / της, μέσα που την καρδιά του / της. Τα άλλα ούλλα εν φιλολογίες. Τζιαι η φιλολογία ένεν ποττέ ζωή, παρά μόνο κακοφτιαγμένη μιμητική ζωγραφιά μιας ώς-ζωής, μία κακοφτιαγμένη «ώς-τέχνη». Μια κακοφτιαγμένη a priori καρικατούρα ζωής.

πηγή:   Τέχνες  και Πολιτισμός, Island Anarchy

Απόπειρα καταστολής του Winter Street Parade 2011

Όπως είναι γνωστό στην πόλη μας γίνεται κατά τακτά διαστήματα το Street Parade ένα πάρτι στο οποίο οι συμμετέχοντες διασχίζουν τους δρόμους της πόλης χορεύοντας και διασκεδάζοντας . Οι γιορτές αυτές είναι αυτοοργανωμένες από νεολαίους και η συμμετοχή σε αυτές μεγαλώνει με τον καιρό καθώς η ιδέα αγκαλιάζεται από ολοένα και περισσότερο κόσμο . Μια τέτοια γιορτή ήταν προγραμματισμένη για χθες . Είχε μάλιστα επιλεγεί ο χώρος της κατειλημμένης πράσινης γραμμής στην Λήδρας για εκκίνηση . Από νωρίς όμως τα πράγματα μύριζαν μπαρούτι καθώς μερικές διμοιρίες μπάτσων με αντιδιαδηλωτική εξάρτηση (ασπίδες και άλλα χρήσιμα αντικείμενα πάρτι) έκαναν την εμφάνιση τους και άρχισαν να προβαίνουν σε εξακρίβωση στοιχείων ανθρώπων που προσέγγιζαν το χώρο. Με την έναρξη της πορείας του Street Parate η πάνοπλοι αστυνομικοί περικύκλωσαν το πάρτι σε ασφυκτικό κλοιό και πορεύονταν μαζί μας. Μοίρασαν μάλιστα πρόστιμο σε κάποιον που ο σκύλος του δεν έφερε λουρί (έτσι για να μην έχουμε αμφιβολία για τις καλές τους προθέσεις.) Είχε βέβαια την πλάκα του να βλέπεις πάνοπλους αστυνομικούς να ακολουθούν αμήχανα το πάρτι ψάχνοντας την ευκαιρία να δημιουργήσουν πρόβλημα. Η ευκαιρία δόθηκε όταν ένας οδηγός κόρναρε επίμονα με αποτέλεσμα να φάει ένα σχετικό κράξιμο. Αμέσως τα όργανα κτύπησαν τον πρώτο νεαρό που βρήκαν μπροστά τους και συνέλαβαν άλλους δύο που έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν. Όπως ήταν επόμενο το πάρτι μεταφέρθηκε στον αστυνομικό σταθμό πριν συνεχίσει το δρομολόγιο του.

Καταλαβαίνουμε ότι -λόγο της συστημικής κρίσης- πρέπει να προωθηθεί το εμπόριο και δεν γουστάρετε να μας βλέπετε να διασκεδάζουμε έξω από τα πανάκριβα μαγαζιά σε αυτοοργανωμένες μη εμπορικές γιορτές.

Καταλαβαίνουμε επίσης ότι πρέπει να προστατέψετε τα αφεντικά σας το μεγάλο κεφάλαιο το οποίο ανησύχησε για δυο τρεις μπογιές σε τράπεζες στην πορεία του Δεκέμβρη και έδωσε αυστηρές διαταγές .

Καταλαβαίνουμε επίσης ότι η πολιτεία σπατάλησε πολλά λεφτά σε ομάδες αντιμετώπισης όχλου ενόψει της Κυπριακής προεδρίας και πρέπει να δείξει στις Βρυξέλλες ότι είμαστε πανέτοιμοι.

Όποιοι και αν είναι οι λόγοι σας εμείς έχουμε άλλους τόσους για να είμαστε στους δρόμους. Θα τα ξαναπούμε μάλλον σύντομα.

Μαζική διαμαρτυρία ξένων εργατών-φοιτητών στην Κύπρο

Από: ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ 

Μία από τις πιο μαζικές εργατικές πορείες στην ιστορία της Κύπρου σημειώθηκε στη Λευκωσία χτες Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου. Περίπου 1500 ξένοι φοιτητές εργάτες συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Ελευθερίας και πορεύτηκαν προς τα Υπουργεία Εσωτερικών και Δικαιοσύνης.
Διαμαρτύρονται για τους περιορισμούς που τους επιβάλλονται στους τομείς «επιτρεπόμενης απασχόλησης» και στην άρνηση των εργοδοτών και του υπουργείου εργασίας να τους παραχωρούνται τα απαραίτητα έγγραφα προκειμένου να εργάζονται «νόμιμα» με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν συχνές αστυνομικές διώξεις. Πολλές φορές οι διώξεις αυτές μετατρέπονται σε απελάσεις.
Στην Κύπρο λειτουργεί με την ανοχή του κράτους μια αισχρή βιομηχανία εκμετάλλευσης ξένων φοιτητών από την οποία θησαυρίζουν αρκετοί ιδιοκτήτες «μαϊμού» κολλεγίων. Όσο παράξενο και αν ακούγεται, σε αυτό το μικρό κράτος λειτουργούν 28-30 μικρά ιδιωτικά τριτοβάθμια ιδρύματα, τα περισσότερα από τα οποία έχουν μόνο ξένους φοιτητές.
Κάποια από αυτά προσφέρουν μόνο έναν ή δύο κλάδους σπουδών γραμμένους στο Υπουργείο Παιδείας και έχουν μερικές εκατοντάδες φοιτητές, κυρίως από ασιατικές χώρες του Τρίτου Κόσμου. Με δίδακτρα περίπου 4 χιλιάδες ευρώ το χρόνο, τα εκπαιδευτήρια αυτά προσελκύουν συνήθως αλλοδαπούς, που επιδιώκουν περισσότερο να εργαστούν και λιγότερο να σπουδάσουν. Τα δίδακτρα που καταβάλλουν στο κολλέγιο θεωρούνται ως το αντίτιμο που πρέπει να πληρώσουν στον «μεσάζοντα» για να μείνουν στην Κύπρο.
Η λειτουργία αυτών των ιδιωτικών τριτοβάθμιων ιδρυμάτων είναι ανεξέλεγκτη. Πολλά από αυτά δεν έχουν καν γραμμένους ή αναγνωρισμένους κλάδους σπουδών από το υπουργείο. Δουλεύουν με 3-4 καθηγητές, δεν έχουν υποδομή, βιβλιοθήκες ή σοβαρά έξοδα, και όμως έχουν εκατοντάδες φοιτητές και βγάζουν πολλά χρήματα.
Έτσι έχει δημιουργηθεί μια αλυσίδα σκληρής εκμετάλλευσης που αγγίζει τα όρια του ανθρωπίνου τράφικινγκ για τους νέους από το Πακιστάν, την Μπαγκλαντές, το Νεπάλ κλπ. Σχεδόν όλοι τους έρχονται ως φοιτητές, αλλά στην πραγματικότητα επιδιώκουν να εργαστούν προσδοκώντας μάταια μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους και την οικογένειά τους.
Προέρχονται από χώρες που ο καπιταλισμός κατέστρεψε τις οικονομίες τους, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους που βρίσκεται σε κατάσταση εξαθλίωσης να αναγκάζεται να αναζητήσει εργασία και επιβίωση κάπου αλλού, για να στηρίξουν την οικογένειά τους. Οι ιδιοκτήτες των κολλεγίων (ή έμποροι ανθρώπινων ψυχών) λειτουργούν αρκετά πρακτορεία προσέλκυσης φοιτητών στις χώρες αυτές. Σκοπός τους είναι να παραπληροφορούν τους νέους των χωρών αυτών λέγοντας τους ότι μπορούν νόμιμα να εργάζονται στην Κύπρο κατά την διάρκεια του εξαμήνου φοίτησης.
Η πραγματικότητα είναι άλλη, καθότι η κυπριακή νομοθεσία ορίζει ότι τα άτομα που έχουν λάβει φοιτητική βίζα δεν μπορούν να υπερβαίνουν τις 30 ώρες μηνιαίως! Για το λόγο αυτό πολλοί από αυτούς πηγαίνουν στο μάθημα τους, ενώ προηγουμένως είχαν περάσει τη νύχτα τους κρατούμενοι σε ένα τοπικό αστυνομικό τμήμα της περιοχής, επειδή εργάζονταν σε κάποιον λαθροεργοδότη.
Όπως ήταν αναμενόμενο αυτή η κατάσταση με την πάροδο του χρόνου τους συσπείρωσε, με αποτέλεσμα οι εργάτες-φοιτητές να οργανωθούν και να κηρύξουν γενική απεργία και αποχή από τα μαθήματα τους για τις 6/12 στην Κύπρο. Την ημέρα εκείνη ο ιδιωτικός τομέας που βασίζεται ως επί το πλείστον σε επισφαλής εργαζόμενους (οικοδομές, βενζινάδικα, ταχυεδεσματοπωλεία κλπ) παρέλυσε.
Όλες οι μεταναστευτικές οργανώσεις είχαν δηλώσει επίσημα την στήριξη τους και παρότρυναν όλα τα μέλη τους να παρευρεθούν στον τόπο συγκέντρωσης στην παλιά πόλη της Λευκωσίας. Την ημέρα εκείνη μοιράστηκαν φυλλάδια στη γλώσσα τους, τα οποία είχαν φροντίσει να τα μεταφράσουν στα ελληνικά και στα αγγλικά, προκειμένου να κάνουν γνωστό τον αγώνα τους σε όλη την κυπριακή κοινωνία. Το περιεχόμενο των φυλλαδίων προτρέπει τους εργάτες-φοιτητές να οργανώσουν μία γενικά απεργία μακράς διαρκείας λίγο πριν τις γιορτές. Αν πετύχουν τον στόχο τους θα καταφέρουν να σπάσουν όλον αυτό τον μηχανισμό που τροφοδοτεί τον παρασιτικό ιδιωτικό τομέα της Κύπρου με φθηνή εργατική δύναμη, και παράλληλα θησαυρίζει ορισμένα κυπριακά «επιχειρηματικά μυαλά».